vertrágen

*

I

1.

vt выно́сіць, трыва́ць, цярпе́ць (боль і г.д.)

er verträgt kéinen Spass — ён не разуме́е жа́ртаў

éinen Puff ~ — разм. быць выно́слівым

2.

(sich)

(mit D) ла́дзіць, жыць у зго́дзе

sich mit j-m wíeder ~ — паміры́цца з кім-н.

das verträgt sich nicht mit séinen Ánsichten — гэ́та не вя́жацца з яго́ по́глядамі

II

vt зно́шваць (адзенне і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

grip

[grɪp]

1.

n.

1) хва́тка f.; сьціска́ньне n., за́ціск -у m.

2) ру́чка f.

3) даро́жная то́рба, ка́йстра f.

4) улада f., ціскі́ pl.

to be in the grip of poverty — быць у бе́днасьці, цярпе́ць гале́чу

5) разуме́ньне n., здо́льнасьць разуме́ць

to have a grip of subject — мець здо́льнасьць да прадме́ту, разуме́ць прадме́т

6) грып -у m.

7) Tech. заціска́чка f., кля́мар -а m.

2.

v.t.

1) схапі́ць і трыма́ць; ухапі́цца за што

2) трыма́ць у зацікаўле́ньні; авало́дваць ува́гай (слухачо́ў)

•

- come to grips

- lose one’s grip

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

паве́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

1. у што. Стаць цвёрда перакананым, упэўненым у чым‑н. Паверыць у свае сілы. Паверыць у перамогу. □ Праўда, у якую паверыў змоладу, якой кіраваўся ў жыцці, сапраўдная, непадробная! Навуменка. «Кахаю» я не гаварыў, Не пераконваў важка... Нашто паверыла ў парыў? Мне проста было цяжка. Дукса. // у каго. Палічыць каго‑н. здольным здзейсніць надзеі, спадзяванні. Не рабіце мне скідак, Паверце ў мяне, Як рака У вясну гэту шчыра паверыла. Мацяш.

2. Прыняць за праўду, палічыць верагодным, адпаведным рэчаіснасці. Паверыць чуткам. □ Што дарагі Якім застанецца тут, на чужыне, далёка ад роднага дома, ляжаць у сырой зямлі, у братняй магіле пры дарозе, пад зялёным узгорачкам — Міхась не мог уявіць і паверыць жорсткай яве. Машара. Канькоў нават не паверыў сваім вылічэнням. Асіпенка. Не паверыць народ Абяцанкам, Не будзе пакорны Цярпець і стагнаць. Глебка.

3. Згадзіцца з кім‑н., прыняць чые‑н. словы за праўду. [Жэня:] — Жонка друга не верыць нам, баіцца нас. Не паверыла нават мне, якому заўсёды, як брату, верыў Андрэй. Брыль. — Не, — кажа Іван, — не паверу табе: ты падманеш. Якімовіч.

4. што на каго-што. Даручыць або даверыць што‑н., спадзеючыся на цэласць, зварот даверанага, даручанага. [Усевалад:] — Ты цяпер тонка ведаеш падыспад гэтае машыны. Ты сам будзеш поўны гаспадар — я ўсё магу на цябе паверыць. Скрыган.

5. у знач. пабочн. паве́р(це), паве́рыш (паве́рыце). Ужываецца ў гутарцы для большага пераканання субяседніка. [Тодар:] — А потым аперацыю зрабілі, ды, паверыце, такую, што ніхто тут у нас і не браўся яшчэ! Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Scháden

m -s, Schäden

1) шко́да

~ bríngen* [zúfügen, ánrichten, stíften] — прыно́сіць [рабі́ць] шко́ду

das geréicht ihm zum ~ — гэ́та яму́ на шко́ду

2) стра́та

den ~ ersétzen — пакры́ць стра́ту

für den ~ gúthaben (аддз.) [bürgen, háften] — гарантава́ць пакрыццё [кампенса́цыю] на вы́падак стра́ты

~ (er)léiden* — цярпе́ць стра́ты

~ trágen* — не́сці стра́ты

◊ durch ~ wird man klug — ≅ на памы́лках ву́чацца

3) мед. пашко́джанне

sich (D) ~ tun* — пашко́дзіць сабе́ што-н., пара́ніць сябе́

4) пашко́джанне, пало́мка, разбурэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Тарапі́цца 1 ’спяшацца’ (Бяльк.; паст., навагр., Сл. ПЗБ), сюды ж таро́пкі ’які спяшаецца’ (ТСБМ), тарапкі́ ’паспешлівы, жвавы’ (Ян.), тарапо́к, тарапу́н ’хто заўсёды спяшаецца’ (Барад.), торопʼя́к ’паспешлівы, хапатлівы чалавек’ (Клім.), тараплі́вы ’хуткі ў рабоце’ (дзятл., ЛА, 3), ’паспешлівы, хапатлівы’ (паст., Сл. ПЗБ), торопли́вый ’тс’ (Горбач, Зах.-пол. гов.). Укр. дыял. торо́пи́ти ’прыспешваць’, рус. торопи́тъ ’тс’, торопи́ться ’спяшацца’, чэш. дыял. trap ’спех’, серб.-харв. тра̀пати ’хутка ісці, спяшацца’. З прасл. *torpiti, якое не мае агульнапрынятай этымалогіі. Звязваюць з *torpěti ’бянтэжыцца, ніякавець, адчуваць нязручнасць’ (Чарных, 2, 252; Анікін, ОЛА, Исследов., 1984, 287 і наст.); супастаўляюць з грэч. τρέπω ’паварочваю’, лац. trepit ’паварочвае’, ст.-інд. trápatē ’бянтэжыцца’ (першапачаткова ’адварочвацца’), tṛpráḥ ’неспакойны’ (Вальдэ-Гофман, 2, 702; Персан, Beitr., 954), адкуль першаснае значэнне ’вёрткі’; мяркуюць, што можа быць роднасным да літ. tarpà ’працвітанне, зрастанне’, tar̃pti ’працвітаць’, лат. tãrpa ’сіла, здатнасць’, tãrps ’дужы’, ст.-інд. tṛ́pyati (tṛpṇṓti, tárpati) ’насычаецца, атрымлівае задавальненне’, грэч. τέρπω ’насычаю, радую’ (Фасмер, 4, 85 і інш.). Звязваюць з літ. stropė́i ’быць старанным’, stropiti ’зрабіцца старанным’ (Махэк₂, 649). Пра магчымую сувязь з гукапераймальнымі словамі гл. Копечны, Зб. Младэнаву, 378. Гл. тарапат.

Тарапі́цца 2 ’ўглядацца, пужліва насцярожвацца (пра каня)’ (Мал.), сюды ж торопі͡еті ’здрыгануцца, скалануцца’, торо́пко ’са страхам’ (Вруб.), таро́пно ’страшна’ (Скарбы). Укр. торопи́тися ’баяцца’, рус. торопе́ть ’бянтэжыцца, пужацца, палохацца’, польск. tropić się ’бянтэжыцца, ніякавець’, в.-луж. trapić so ’быць прыгнечаным; палохаць’, славен. trapiti ’мучыць; дакучаць’, балг. тра́пен ’збіты з панталыку, азадачаны’. З прасл. *torpěti ’палохацца’, якое звязана з *torpiti ’прыспешваць’, *t​ьr̥pěti ’цярпець’. Роднаснае да лац. torpeo ’знаходжуся ў здранцвенні, аслупяненні’, літ. strópti ’рабіцца сухім, цвёрдым (пра печыва)’ з развіццём семантыкі ’цвёрды’ — ’здранцвелы’ — ’спалоханы’ (Фасмер, 4, 85–86; Брукнер, 575; Чарных, 2, 252; ЕСУМ, 5, 607; Голуб-Ліер, 487, 491; Шустар-Шэўц, 1525). Гл. торап.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тлець, тле́цца ’гніючы, разбурацца’, ’гарэць без полымя’, ’гніць, трухлець, парахнець’ (ТСБМ, Гарэц., Некр. і Байк.), ’гарэць без полымя’; ’гніць’, (Ласт., ТС), tlyeć ’бедаваць, цярпець нястачу’ (Федар. 4), тлі͡еті ’гніць, слаба гарэць’ (Вруб.), ст.-бел. тлети ’тс’ (XV ст., КГС), сюды ж тліць ’ператвараць у прах’ (Нас.). Укр. тлі́ти ’гнісці, распадацца, разбурацца’, рус. тлеть ’тс’, ’гарэць без полымя’, польск. tleć ’тс’, н.-луж. tłaś ’гнісці, разбурацца’, в.-луж. tłać ’тс’, чэш. tlít ’гнісці; павольна гаснуць’, славац. tlieť ’павольна гаснуць, тлець’, славен. tléti ’ціха без полымя гарэць; гнісці, распадацца’, макед. тлее ’гаснуць’, балг. тле́я ’гарэць без полымя; гнісці’, ст.-слав. тьдѣти ’тлець, гнісці, псавацца, гінуць’. З прасл. *tьlěti ’тлець’, звязанага з *tьliti ’губіць, псаваць’ і роднаснага да лат. tilt ’мякчэць, выбельвацца (пра лён)’. Лічаць верагоднай і сувязь з літ. tìlti ’сціхаць, замаўкаць’, tylė́ti ’маўчаць’, tylùs ’ціхі, маўклівы’, грэч. τέλμα ’калюжа, балота’, τελμίς ’гніль, твань’, арм. tełm, tiłm ’глей, гразь’, і.-е. *tel‑ ’быць ціхім’. Мартынаў (Язык, 30–31, 88) лічыць прасл. *tьlěti роднасным да *tьlo ’апрацаваная (выпаленая) зямля’, якое параўноўваецца з прагерм. tila, гоц. til ’урадлівая зямля’, асец. tillaeg ’ураджай’; паводле Куркінай (Этнолингвистика, ономастика, этимология. Екатеринбург, 2009, 151), *tьlo ’тс’ ад *tьlěti ’гарэць без полымя’, параўн. рус. дыял. тлиль ’выпаленае месца ў лесе’, ’выпалены ўчастак ў лесе, што засяваецца і дае добры ўраджай’, якое суадносіцца з серб.-харв. тљати ’спаць’, адсюль развіццё прыметы ’слабое праяўленне дзеяння, працэсу’ ў ’гарэць без полымя’. Фурлан (Бязлай, 4, 187) на падставе тло н. р., да тла: дровы догорѣли до тла (Нас.), ст.-слав. тьло, тьлꙗ ’цвёрдая зямля’, стараж.-рус. тьло ’зямля; под’ выводзіць адназоўнікавыя дзеясловы прасл. *tьlěti, *tьliti, роднасныя прасл. *toliti ’заміраць, супакойваць’ (гл. таліць 1). Гл. яшчэ Фасмер, 4, 64; Махэк₂, 645; ЕСУМ, 5, 583; Борысь, 634 (адназоўнікавы дзеяслоў з семантыкай ’ператварацца ў зямлю’); Жураўлёў, Язык и миф, 110–111.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

seat​1 [si:t] n.

1. ме́сца для сядзе́ння; сядзе́нне;

a car with four seats чатырохме́сная машы́на;

take one’s seat сяда́ць, займа́ць сваё ме́сца;

keep one’s seat не ўстава́ць з ме́сца

2. ме́сца (у тэатры); біле́т;

a seat attendant білецёр (у тэатры);

book/reserve a seat зака́зваць біле́т папярэ́дне (у тэатр);

All seats are sold. Усе білеты прададзены.

3. fml ме́сца ў парла́менце;

have a seat in Parliament быць чле́нам парла́мента;

lose one’s seat цярпе́ць паражэ́нне на вы́барах

4. месцазнахо́джанне; цэнтр; сядзі́ба; асяро́дак;

a countу seat адміністрацы́йны цэнтр гра́фства (у Вяліка брытаніi) або́ акру́гі (у ЗША);

the seat of trouble прычы́на бяды́, ко́рань зла;

take a back seat займа́ць нязна́чную паса́ду, сці́плае стано́вішча;

the seat of war тэа́тр вае́нных дзе́янняў; ача́г вайны́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bear​2 [beə] v. (bore, borne)

1. выно́сіць, зно́сіць, цярпе́ць, трыва́ць;

She couldn’t bear a thought of losing him. Яна не магла змірыцца з думкаю, што страціць яго;

bear an operation перане́сці апера́цыю

2. насі́ць, не́сці;

bear in mind мець на ўва́зе;

bear responsibility не́сці адка́знасць;

bear the blame быць вінава́тым

3. пака́зваць, мець;

Ніs latest work doesn’t bear comparison. Яго апошняя праца не мае роўных;

bear resemblance to быць падо́бным да;

bear no relation to не мець дачыне́ння да

4. раджа́ць, нараджа́ць;

She bore him a son. Яна нарадзіла яму сына.

be born нарадзі́цца

♦

be born yesterday як бы́ццам то́лькі ўчо́ра нарадзі́ўся (наіўны)

bear away [ˌbeərəˈweɪ] phr. v. адно́сіць, адво́зіць

bear down [ˌbeəˈdaʊn] phr. v. (on) кіда́цца, накі́двацца, налята́ць, напада́ць, атакава́ць

bear out [ˌbeərˈaʊt] phr. v. падтры́мліваць, падмацо́ўваць;

bear up [ˌbeərˈʌp] phr. v. трыма́цца сто́йка, не злама́цца, вы́трымаць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

подверга́ться возвр., страд. падвяргацца; однако лучше переводить (и чаще так и переводится) сочетаниями вспомогательного глаг. подвергать и возвратными формами этих соответствий (см. подверга́ть), а также оборотами с другими глаг., в частности, в знач. попадать в какое-л. состояние, положение, становиться предметом какого-л. действия; трапля́ць, папада́ць (у што); падпада́ць (пад што); зазнава́ць (што); зве́дваць (што); перано́сіць (што), цярпе́ць (што, ад чаго); адчува́ць (што);

подверга́ться кри́тике падвярга́цца кры́тыцы (крытыкава́цца);

подверга́ться нападе́нию падвярга́цца напа́ду;

подверга́ться побо́ям быць пабі́тым;

го́род три́жды подверга́лся бомбардиро́вке го́рад тро́йчы быў бамбардзірава́ны (бамбардзірава́ўся);

подверга́ться наказа́нию быць кара́ным, кара́цца;

подверга́ться обсужде́нию абмярко́ўвацца, быць на абмеркава́нні;

подверга́ться обстре́лу абстрэ́львацца, быць пад абстрэ́лам;

подверга́ться опа́сности трапля́ць у небяспе́ку;

подверга́ться влия́нию падпада́ць пад уплы́ў;

больны́е подверга́ются опера́ции хво́рым ро́біцца апера́цыя;

подверга́ться экза́мену экзаменава́цца;

подверга́ться взыска́нию падпада́ць пад спагна́нне, не́сці спагна́нне;

подверга́ться де́йствию луче́й падпада́ць пад дзе́янне прамянёў (праме́няў), адчува́ць на сабе́ дзе́янне прамянёў (праме́няў);

подверга́ться гне́ву падпада́ць пад гнеў, зазнава́ць (зве́дваць, перано́сіць, цярпе́ць) гнеў;

э́та страна́ ча́сто подверга́ется наводне́ниям у гэ́тай краі́не ча́ста быва́юць паво́дкі;

он подверга́ется насме́шкам з яго́ смяю́цца, яго́ бяру́ць на смех;

подверга́ться измене́ниям змяня́цца, быць зме́нным;

подверга́ться сомне́нию бра́цца пад сумне́нне;

подверга́ться штра́фу штрафава́цца;

подверга́ться пы́тке катава́цца;

подверга́ться ри́ску рызыкава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

need

[ni:d]

1.

n.

1) патрэ́ба f.

There is no need to hurry — Няма́ патрэ́бы сьпяша́цца

2)

а) бяда́ f.

б) гале́ча, няста́ча f.; бе́днасьць f.

a friend in need — ся́бра ў бядзе́

2.

v.

1) быць патрэ́бным, патрабава́ць

I need money — Мне патрэ́бныя гро́шы

2) му́сіць; паві́нен

He need not go. Need she go? — Яму́ ня трэ́ба йсьці́ Ці трэ́ба ёй ісьці́?

The book needs correction — Кні́га патрабу́е карэ́кты

it needs to be done with care — Гэ́та трэ́ба зрабіць асьцяро́жна

You need not trouble yourself — Вам няма́ чаго́ турбава́цца

3) цярпе́ць няста́чу

Give to those that need — Дава́й тым, хто ў няста́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)