Verbum

Кішку́н ₁ ’нутрэц’ (Мат. Гом.). Гл. кішка ₁.

Кішку́н ₂ ’прагны, ненаедны чалавек’ (Жыв. сл.). Гл. кішкар.

Ла́ткі (мн.) ’фіранкі’ (нараўл., Мат. Гом.). Відавочна, семантычны перанос паводле падабенства з ла́та ₃ ’сетка, невад’ (гл.).

Лу́зка (памянш.) ’лаза’ (нараўл., Мат. Гом.). З ло̂жа, у якім ‑о̂‑ перайшло ў ‑у‑. Да лаза́ (гл.).

Лыпоўка ’ссыпка’ (нараўл., Мат. Гом.). Да лі́павачка (гл.). Аб другасным ацвярдзенні л‑ гл. Карскі (1, 316–317).

◎ Лізбе́нь ’гультай’ (рагач., Мат. Гом.). Утварылася з *ляж‑ бень з заменам ж > з (магчыма, пад уплывам лізаць).

Манці́ла ’мянташка’ (калінк., Мат. Гом.). Балтызм. Параўн. літ. mentė̃ ’лапатка’. Утворана пры дапамозе суф. ‑іла < прасл. ‑idlo.

Мачаві́ла ’тушаныя чарніцы’, ’павідла’ (хойн., Мат. Гом.). Ад мача́ць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 42).

Маёркі (мн.) ’цынія зграбная, Zinnia elegans L.’ (ветк., Мат. Гом.). Запазычана з укр. мовы, параўн. майорці ’тс’.

Во́пух ’пухліна’ (Жд., 1, Мат. Гом.). Рус. о́пух, во́пух, укр. о́пух ’тс’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад апухнуць (гл.).

Вуне́ ’вунь’ (лельч., Куч.), ву́нека ’тс’ (Мат. Гом.). Да вунь, адносна суфіксацыі гл. Шуба, Прыслоўе, 62, 64.