Verbum

Кара́ўка ₁ ’старая каравая ануча’ (ТСБМ, Нас., Янк. III, Хрэст. дыял., Яўс.). Гл. каравы. Параўн. караўка ’неахайная жанчына’ (Жд. 2).

Кара́ўка ₂ ’доўгае, тоўстае бервяно з карой’, да кара (гл.).