і́ншы, ‑ая, ‑ае,
1. Другі, не такі; які адрозніваецца ад гэтага або ад ранейшага.
2. Не
3. Які-небудзь, некаторы.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
і́ншы, ‑ая, ‑ае,
1. Другі, не такі; які адрозніваецца ад гэтага або ад ранейшага.
2. Не
3. Які-небудзь, некаторы.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
малады́, ‑ая, ‑ое; молад, ‑а.
1. Які не дасягнуў сталага ўзросту; юны;
2.
3. Які нядаўна нарадзіўся, пачаў расці.
4. Які нядаўна вырас, свежы (пра агародніну).
5. Нядаўна прыгатаваны (аб напітках, прадуктах).
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прамы́, ‑ая, ‑ое.
1. Роўна выцягнуты ў якім‑н. напрамку, без выгібаў, не крывы.
2. Які забяспечвае непасрэдную сувязь каго‑, чаго‑н. з кім‑, чым‑н.
3. Непасрэдны, без прамежкавых ступеней.
4. Шчыры, праўдзівы, прынцыповы.
5. Яўны, адкрыты.
6. Не пераносны, літаральны (пра значэнні слоў).
7.
8.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сказ, ‑а,
1. Граматычна і інтанацыйна аформленае спалучэнне слоў або асобнае слова, якое выражае закончаную думку.
2. Народны твор аб сапраўдных падзеях мінулага або сучаснасць.
3. Паданне пра якую‑н. падзею, асобу.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
схава́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Пакласці так, каб нельга было знайсці; змясціць у патаемным месцы.
2. Пакласці, прыбраць куды‑н. для захаванасці.
3. Зрабіць нябачным, засланіўшы сабой.
4. Даць прыстанішча таму, хто хаваецца ад праследавання.
5. Прыкрыць, засцерагчы ад чаго‑н.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
таямні́ца, ‑ы,
1. Тое, што яшчэ не пазнана, не стала вядомым.
2. Тое, што наўмысна хаваецца ад іншых, трымаецца ў сакрэце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хілі́ць, хілю, хіліш, хіліць;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хо́лад, ‑у,
1.
2. Вельмі халоднае надвор’е; мароз.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чын 1, ‑а і ‑у,
1. ‑у. У дарэвалюцыйнай Расіі — званне па табелю аб рангах, якое прысвойвалася дзяржаўным і вайсковым служачым і давала пэўныя саслоўныя правы і перавагі.
2. ‑у. Адпаведны ранг, цывільнае званне ў работнікаў пракуратуры СССР.
•••
чын 2, ‑у,
У
•••
чын 3, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчы́ры, ‑ая, ‑ае.
1. Праўдзівы, чыстасардэчны, адкрыты.
2. Задушэўны; інтымны.
3. Сардэчны, душэўны.
4. Натуральны, пазбаўлены прытворства.
5. Старанны.
6. Просты, даверлівы.
7. Які складаецца з аднолькавых народ дрэў (пра лес, бор і пад.).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)