Сапу́ха ’сажа’ (Сцяшк. МГ), ’засланка’ (Мат. Гом.). Гл. сопуха.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стрэ́ва ‘ствол’ (Мат. Гом.). Гл. астро́ва, параўн. стрыўё (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сухаме́цце ’сухамятка’ (Касп.), сухамя́ціца ’тс’ (Мат. Маг.). Гл. сухам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тараґа́н ’прусак, рыжы таракан’ (лях., Янк. Мат.). Гл. тарака́н.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тубарэ́тка ‘табурэтка’ (Мат. Гом.). Гл. табурэт (з перастаноўкай галосных).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

извлече́ние ср.

1. (действие) дастава́нне, -ння ср.; выця́гванне, -ння ср.; выма́нне, -ння ср.; выбіра́нне, -ння ср.; здабыва́нне, -ння ср.; атрыма́нне, -ння ср.;

извлече́ние ко́рня мат. здабыва́нне ко́раня; см. извлека́ть;

2. (выдержка) вы́нятка, -кі ж.; вы́трымка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оста́ток м.

1. (излишек, оставшийся от чего-л.) рэ́шта, -ты ж.; рэ́шткі, -каў ед. нет, аста́так, -тку м.;

2. (оставшаяся часть, конец) аста́ча, -чы ж., аста́так, -тку м.;

оста́ток жи́зни аста́так жыцця́;

3. мат. аста́ча, -чы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сокраще́ние скарачэ́нне, -ння ср.;

сокраще́ние шта́тов скарачэ́нне шта́таў;

сокраще́ние рабо́чего дня скарачэ́нне рабо́чага дня;

сокраще́ние дробе́й мат. скарачэ́нне дро́баў;

сокраще́ние мы́шцы скарачэ́нне мы́шцы;

спи́сок усло́вных сокраще́ний спіс умо́ўных скарачэ́нняў;

пье́са идёт с сокраще́ниями п’е́са ідзе́ са скарачэ́ннямі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пачы́на 1 ’вясло’ (бых., ветк., чэрык., Мат. Маг., Мат. Гом.). Да апачына (гл.).

◎ Пачы́на 2 (а магчыма, і пачын паводле ілюстратыўнага матэрыялу: Насек на лугу 30 пачынаў лазы) ’вязка лазы’ (добр., Мат. Гом.). Рус. почи‑н‑ок ’расчыстка лесу’. Утворана пры дапамозе суфікса ‑n‑ ад асновы *kei‑, а не ад *ken‑, з якой народная этымалогія звязвае лексему починок (Аткупшчыкоў, Из истории, 141, 157 і 172).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рэ́зка ’сечка’ (Мат. Гом.), ’сечка; сячкарня’ (докш., воран., Сл. ПЗБ), рэ́ска, рэзь ’сечка’ (ЛА, 2), рэ́ска ’тс’ (З нар. сл., Нар. сл., Янк. Мат.), рэ́зка ’палоска (поля); загон’ (Мат. Гом.; раг., Сл. ПЗБ; Сцяшк. Сл., ТС, Яшк.), рэ́зы ’тс’ (калінк., Сл. ПЗБ), рэ́ска ’тс’ (ЛА, 3), ’адрэзаная галінка’ (пін., Сл. ПЗБ, ТС). Параўн. в.-луж. režanc ’флянец’, славацк. rezok ’тс’, літ. rãžas ’сухі прут’. Ад рэзаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)