Verbum

эгаліта́рны, ‑ая, ‑ае.

Заснаваны на ўраўняльным перадзеле прыватнай уласнасці. Эгалітарная сістэма кіравання.

эгалітары́зм, ‑у, м.

Дробнабуржуазныя ўтапічныя тэорыі, якія прапаведуюць усеагульную ўраўняльнасць як прынцып арганізацыі грамадскага жыцця.

[Фр. égalitarisme ад égalitaire — раўнапраўны, ураўняльны.]

эгалітары́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік, прыхільнік эгалітарызму.

эгаты́зм, ‑у, м.

Кніжн. Перабольшаная думка пра сваю асобу, пра свае вартасці і значэнне; самаўлюбёнасць.

[Англ. egotism ад лац. ego — я.]

эгафутуры́зм, ‑у, м.

Адзін з напрамкаў рускага футурызму.

[Ад лац. ego — я і слова футурызм.]

эгафутуры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік, прыхільнік эгафутурызму.

эгацэнтры́зм, ‑у, м.

Кніжн. Крайняя форма праяўлення эгаізму і індывідуалізму, у аснове якой ляжыць погляд на сябе як цэнтр сусвету. [Гаранскаму] хацелася сказаць пра юначы эгацэнтрызм, пра шкодную саманадзейнасць. Сабаленка.

[Ад лац. ego — я і centrum — цэнтр.]

эгацэнтры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Чалавек, якому ўласцівы эгацэнтрызм; той, хто лічыць сябе цэнтрам сусвету. [Шохан:] — А ў .. [Мудрыка] шкурная праўда. Нават не эгаіст ён. Эгацэнтрыст... Навуменка.

эгацэнтры́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да эгацэнтрыст.

эгацэнтры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эгацэнтрызму, эгацэнтрыста, уласцівы ім. Эгацэнтрычны пункт гледжання.