ашатрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Абадраць, ачысціць зерне пераважна перад млівам. — А хто пшаніцу прывёз? — спытаў стары, паказаўшыся з дзвярэй млына. — Я! — спалохана войкнула жанчына і нават саскочыла з воза. — Я, дзядзечка. Ашатраваць. На каравай. Брыль.
ашвартава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ашвартаваць.
ашвартава́цца, ‑туецца; зак.
Спец. Замацавацца тросамі (швартовамі) каля прычала; стаць на прычал (пра судна).
ашвартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.
Спец. Замацаваць (судна) тросамі (швартовамі) на стаянцы каля прычала або каля другога судна.
ашкле́лы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і ашклянелы. Павярнуў чалавека тварам да сябе. Нерухомыя, ашклелыя вочы бліснулі ў святле месяца страшнай таямнічасцю і як бы ў нечым мяне папікнулі. Сачанка.
ашкле́ць, ‑ее; зак.
Тое, што і ашклянець. Нерухомае возера-старыца нібы застыла, ашклела, люстра яго з незвычайнай яскравасцю адбівала такія ж нерухомыя хмары і дубы. Шамякін.
ашклёны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад ашкліць.
ашклі́ць, ашклю, ашкліш, ашкліць; ашкліце; зак., што.
Уставіць шкло; зашкліць.
ашкляне́лы, ‑ае.
Які стаў падобны на шкло; застылы (пра вочы). Ашклянелыя вочы забітых пазіралі безнадзейнасцю смерці ў далёкае неба. Лынькоў.
ашкляне́ць, ‑ее.
Стаць падобным на шкло; застыць (пра вочы). І раптам Сярожкавы вочы ажно ашклянелі ад здзіўлення. Васілёнак.