Verbum

ашалёўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да ашалёўваць.

ашалёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да ашаляваць.

ашалёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.

Тое, што і шалёўка.

ашало́мленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць ашаломленага.

ашало́млены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад ашаламіць.

2. у знач. прым. Збянтэжаны, разгублены. Рая ўзяла з буфета вафлю, здзіўлена, пільна паглядзела на ашаломленага бацьку. Карпаў.

ашальмава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ашальмаваць.

ашальмава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., каго.

Разм.

1. Беспадстаўна аб’явіць нягоднікам, шэльмай; зняславіць каго‑н. [Лабановіч:] — Не, брат Янка, нельга доўга заставацца на адным месцы, бо яно цябе заесць і ашальмуе. Няхай жыве вандроўніцтва! Колас.

2. Ашукаць, падмануць.

ашалява́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад ашаляваць.

2. у знач. прым. Абабіты шалёўкай. Хаты былі далекавата адна ад адной, сям-там ашаляваныя, з пафарбаванымі аканіцамі. Пальчэўскі.

ашалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Тое, што і абшаляваць.

ашатрава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ашатраваць.