Verbum

ацверазі́цца, ацверажуся, ацвярэзішся, ацвярэзіцца і ацвяро́зіцца, ‑рожуся, ‑розішся, ‑розіцца; зак.

Стаць цвярозым пасля ап’япення. Хлор, ужо ацверазіўшыся, прыўстаў з месца і нядбайна матнуў рукою. Гартны. // перан. Пачаць цвяроза думаць, меркаваць пра што‑н.

ацверазі́ць, ацверажу, ацвярэзіш, ацвярэзіць і ацвяро́зіць, ‑рожу, ‑розіш, ‑розіць; зак., каго.

Прывесці ў цвярозы стан, зрабіць цвярозым. // перан. Вярнуць каму‑н. здольнасць цвяроза думаць, меркаваць аб чым‑н. [Пашкевічус:] — Але мая стрэльба .. ацверазіла [Парэчкуса], ды і Йонас з бацькам скруцілі яму рукі. Броўка. Восеньская паездка як бы ацвярозіла [Паходню]. Хадкевіч.

ацвярдзе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў цвёрдым; зацвярдзелы. Ацвярдзелая смала.

ацвярдзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. ацвярдзець.

ацвярдзе́ць, ‑ее; зак.

1. Перайсці з вадкага стану ў цвёрды; зацвярдзець. // Зрабіцца цвярдзейшым; пацвярдзець.

2. Спец. Зрабіцца цвёрдым (пра зычныя гукі).

ацвяро́жаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ацверазіць.

ацвяро́зець,

гл. ацверазець.

ацвяро́зіцца,

гл. ацверазіцца.

ацвяро́зіць,

гл. ацверазіць.

аце́пванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ацепваць, ацепвацца.