Verbum

афрыкані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст у ніве афрыканскі.

афрыкані́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука, якая вывучае гісторыю, культуру і мовы народаў Афрыкі.

афрыка́нка,

гл. афрыканцы.

афрыка́нскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Афрыкі, афрыканцаў; уласцівы ім. Афрыканскія джунглі. Афрыканскія мовы.

2. перан. Гарачы, неўтаймаваны. Афрыканскія страсці.

афрыка́нцы, ‑аў; адз. афрыканец, ‑нца, м.; афрыканка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. афрыканкі, ‑нак; ж.

Карэннае насельніцтва Афрыкі.

афрыка́та, ‑ы, ДМ ‑каце, ж.

Складаны зычны гук, які ўтвараецца цесным злучэннем зычнага выбухнога з зычным фрыкатыўным таго самага месца ўтварэння, напрыклад: беларускае «ц» з «тс», «ч» з «тш».

[Лац. affricata — прыцёртая.]

афса́йд, ‑у, М ‑дзе, м.

У футболе — становішча іграка, які аказаўся па-за гульнёй, калі ён, атрымаўшы мяч ад свайго партнёра, не мае права працягваць гульню, бо паміж ім і варотамі праціўніка няма ігракоў супраціўнай каманды.

[Англ. off side — па-за гульнёй.]

афсе́т, ‑у, М ‑сеце, м.

Спосаб друкавання, пры якім фарба перадаецца з друкарскай формы на гумавую паверхню, а з яе на паперу.

[Англ. offset.]

афсе́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне Да афсету. Афсетны друк.

афтальмалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да афтальмалогіі.