Verbum

франкіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. франкаваць.

2. Плата за перавозку і дастаўку паштовых адпраўленняў, грузаў, унесеная наперад.

франклініза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Адзін з метадаў электралячэння.

[Ад уласн. імя.]

франкмасо́н, ‑а, м.

Тое, што і масон.

[Фр. franc maçon.]

франкмасо́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да франкмасон.

франкмасо́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да франкмасона, франкмасонства. Франкмасонскі абрад.

франкмасо́нства, ‑а, н.

Тое, што і масонства.

фра́нкскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да франкаў, які належыць, уласцівы ім. Франкская дзяржава. Франкскі дыялект.

франт, ‑а, М ‑нце, м.

Чалавек, які любіць модна прыбірацца; моднік. Малы, насаты франт пад цірольскім капелюшом — Мазалёк, як па ролі належала, важна маўчаў. Брыль. [Артур] стаяў побач з газетным кіёскам, у светла-шэрым касцюме, з папяросай у зубах, франт-франтам. Ваданосаў.

[Польск. frant.]

франтава́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць франтаватага; схільнасць да франтаўства.

франтава́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Які любіць франціць, схільны да франтаўства. Самы прыгожы і франтаваты юнак на ўвесь гарадок быў тады Сёмка Фартушнік. Чорны. Франтаваты пісец, ад якога пахла капеечнай французскай вадой, прынёс у кабінет столаначальніка яго, Гольц-Мілера, прашэнне. Мехаў. // Уласцівы франту. Франтаваты выгляд.

2. Які мае модны крой, фасон (пра адзенне, прычоску і пад.). У пакой зайшоў маладзенькі афіцэр у чорным франтаватым гарнітуры. Асіпенка.