Verbum

франдзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

Кніжн. Выказваць незадаволенасць кім‑, чым‑н. з-за жадання супярэчыць.

франк ​¹,

гл. франт.

франк ​², ‑а, м.

Грашовая адзінка Францыі, Бельгіі, Швейцарыі і некаторых іншых краін, роўная 100 сантымам.

[Фр. franc.]

франкава́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. франкаваць.

франкава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад франкаваць.

франкава́цца, ‑куецца; незак.

Зал. да франкаваць.

франкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Спец. Аплаціць (аплачваць) наперад перавозку і дастаўку паштовых адпраўленняў, багажу, грузаў.

[Ад іт. francare — вызваляць.]

фра́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Вартасцю ў адзін франк. Франкавая манета. // Цаной у адзін франк. Франкавы абед.

франкамо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае французскую мову ў якасці дзяржаўнай мовы (звычайна пра краіны Афрыкі — былыя французскія і бельгійскія калоніі).

франка-...

Першая састаўная частка складаных слоў-тэрмінаў, якая ў спалучэнні з наступнымі назоўнікамі — назвамі месца, пункта дастаўкі абазначае: з пагрузкай і дастаўкай за кошт адпраўшчыка-прадаўца да гэтага месца, пункта. Адправіць груз франка-вагон. Груз ідзе франка-Мінск.

[Ад іт. franco — свабодны.]

фра́нкі, ‑аў; адз. франк, ‑а, м.

Група германскіх плямён, якая насяляла ў пачатку нашай эры тэрыторыю каля ніжняга і сярэдняга цячэння Рэйна.

[Лац. Franci, ням. Franken.]