Verbum

адшмо́ргваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адшмаргнуць.

адшму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Разм. Аддзяліць, адрэзаць чым‑н. тупым.

адшпа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Разм. Набіць, адхвастаць (у 1 знач.).

адшпі́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адшпіліць.

адшпілі́цца, ‑шпіліцца; зак.

Стаць непрышпіленым; расшпіліцца. Каўнер адшпіліўся. // Выпасці з пятлі; разняцца. Гузік адшпіліўся. Кнопка адшпілілася.

адшпілі́ць, ‑шпілю, ‑шпіліш, ‑шпіліць; зак., што.

Адняць, адпусціць прышпіленае. Адшпіліць медаль. // Разняць часткі зашпількі. — А вось паглядзім! — упарта сказаў Мірон, адшпіліў рэмень і ўзяўся за жалезную спражку. Маўр. [Сцяпан] адшпіліў спражку, зняў ашыйнік і, усміхнуўшыся, кінуў яго сыну пад ногі. Пальчэўскі.

адшпі́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адшпільваць — адшпіліць.

адшпі́львацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адшпіліцца.

2. Быць прышпільным. Капюшон плашча адшпільваецца.

адшпі́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адшпіліць.

адшпіля́цца, ‑яецца; незак.

Тое, што і адшпільвацца.