Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

вярблюдагадо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вярблюдагадоўлі, звязаны з ёю. Вярблюдагадоўчая ферма.

вярблю́джы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вярблюда. Вярблюджая шэрсць.

2. Зроблены з шэрсці вярблюда. Вярблюджая коўдра.

вярблю́джына, ‑ы, ж.

Мяса вярблюда.

вярблю́дзіца, ‑ы, ж.

Самка вярблюда.

вярблю́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак.; ж.

Аднагадовая расліна сямейства лебядовых.

вярбня́к, вербняку, м., зб.

Зараснік вярбы; маладыя вербы.

вярбо́вачны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з вярбоўкай, вербаваннем. Вярбовачны пункт.

вярбо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вярбы. Вярбовая кара. // Зроблены з вярбы. Жалейкай вярбовай Дражню жаўрука. Жычка.

2. у знач. наз. вярбо́выя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога адносяцца вярба, таполя і пад.

вярбо́ўка, ‑і, ДМ ‑цы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вербаваць.

вярбо́ўшчык, ‑а, м.

Тон, хто займаецца вярбоўкай.