адсігна́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што і без дап.
1. Перадаць сігналамі.
2. Разм. Кончыць сігналіць.
адскака́ць, ‑скачу, ‑скачаш, ‑скача; зак., што.
1. Праехаць наўскач якую‑н. адлегласць. Ля поплава злазіць Дзяўчынка з каня.. Прысела. Шляхі затамілі за дзень. Сто вёрст адскакала Пякельных, як вар. Куляшоў.
2. Выканаць які‑н. танец; станцаваць. Мы й тое помнім — І не жах, Як адскакалі танцаў шмат У зрэбных Галіфэ-штанах Пад дружны гул ад голых пят. Броўка. // Скончыць скакаць. Адскакаўшы сваё, пайшлі нарэшце дамоў жанчыны, і пачаліся сапраўдныя танцы. М. Стральцоў.
адска́кванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адскакваць — адскочыць.
адска́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адскочыць (у 1–4 знач.).
адскаро́дзіць, ‑роджу, ‑родзіш, ‑родзіць; зак., што і без дап.
Кончыць скародзіць.
адско́к, ‑у, м.
Дзеянне паводле дзеясл. адскочыць (у 1, 2 знач.).
адско́кванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адскокваць — адскочыць.
адско́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адскочыць.
адско́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм. Скокнуўшы, аддаліцца.
адско́чыцца, ‑скочуся, ‑скочышся, ‑скочыцца; зак.
Тое, што і адскочыць (у 1, 2 знач.). Уладзік адскочыўся ўжо за крокаў трыццаць, трасе на старога кулаком і крычыць. Крапіва.