адо́льны, ‑ая, ‑ае.
Такі, якога можна адолець, перамагчы ў барацьбе.
адо́метр, ‑а, м.
Прылада для вымярэння пройдзенай адлегласці.
[Ад грэч. odos — дарога і metron — мера.]
адо́нак, ‑нка, м.
Подсціл з галля, жэрдак, на які кладуць стог; стажар’е. Працавалі дружна: жанчыны зграбалі сена ў валкі, мужчыны складалі ў копы і падносілі іх на насілках да адонкаў. Сабаленка. [Шафёр] збегаў да старога адонка, выцягнуў адтуль дзве сухія жардзіны і за некалькі хвілін гладзіў насілкі. Кулакоўскі.
адо́ніс, ‑у, м.
Лекавая расліна сямейства казяльцовых; гарыцвет.
адо́нне, ‑я, н.
Тое, што і адонак. [Паліна] тут жа скінула блузку, разадрала яе, перавязала раны. Перацягнула мяне на сухое адонне. Алешка.
адо́ранасць, ‑і, ж.
Якасць адоранага; таленавітасць.
адо́раны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адарыць.
адо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адарыць.
адо́рвень, ‑я, м.
Спец. Адарваная глыба горнай пароды, прынесеная ледавіком. Адорвені дэвонскіх парод.
адпаве́дна,
1. прысл. Належным чынам, суразмерна.
2. прыназ. з Д і Т. Згодна чаму і згодна з кім-чым; у залежнасці ад чаго‑н. Пан Длугошыц, кожны раз сустракаючы новага госця, выказваў усе адзнакі гаспадарскай радасці і шляхетнасці: кланяўся, ветліва націскаў руку, кідаў тую ці іншую фразу, адпаведна выпадку ці асобе госця. Колас. — Думка асушыць Калхіду з’явілася даўно, — гаварыў Андрэй Міхайлавіч. — Яна ўмацоўвалася адпаведна з ростам тэхнікі. Самуйлёнак.