Verbum

фракцыяне́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Жан. да фракцыянер.

фракцыяні́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. фракцыяніраваць.

фракцыяні́раваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад фракцыяніраваць.

фракцыяні́равацца, ‑руецца; незак.

Зал. да фракцыяніраваць.

фракцыяні́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Падвергнуць (падвяргаць) раздзяленню на фракцыі ​² што‑н. (газ, вадкую сумесь і пад.).

фраму́га, ‑і, ДМ ‑музе, ж.

Верхняя створка акна ці дзвярэй. Будаўнікі зашклілі апошнія фрамугі новага корпуса. «Беларусь». Я ходу ў зямлянку, яна побач была. А медзведзяня малое шусь між ног са мною разам. Матка як убачыла, што дзіцяці няма, — як ламане дзверы тыя! Яны ў шчэпкі, а я неяк падскочыў, ды праз фрамугу, што над галавою. Карамазаў.

[Польск. framuga.]

фраму́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фрамугі. Фрамужнае шкло.

франдзёр, ‑а, м.

1. Гіст. Удзельнік фронды (у 1 знач.).

2. перан. Кніжн. Тон, хто франдзіруе, выказвае незадаволенасць чым‑н. Косця — франдзёр увогуле. «Полымя».

франдзёрскі, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае адносіны да франдзёра, франдзёрства. Франдзёрскі настрой.

франдзёрства, ‑а, н.

Незадаволенасць кім‑, чым‑н., якая выяўляецца ў імкненні супярэчыць каму‑, чаму‑н., крытыкаваць каго‑, што‑н.