Verbum

фракі́ец,

гл. фракійцы.

фракі́йка,

гл. фракійцы.

фракі́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фракійцаў, які належыць, уласцівы ім. Фракійская конніца.

фракі́йцы, ‑аў; адз. фракіец, ‑кійца, м.; фракійка, ‑і, ДМ ‑кійцы; мн. фракійкі, ‑кіёк; ж.

Старажытныя плямёны, якія насялялі тэрыторыю Балкан і частку Малой Азіі.

фракту́ра, ‑ы, ж.

1. У медыцыне — пералом.

2. У паліграфіі — адзін з відаў гатычнага шрыфту. // Спец. Почырк, падобны на гатычны шрыфт.

[Ад лац. fractura — надлом.]

фракту́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фрактуры (у 2 знач.). Фрактурны шрыфт.

фракцы́йнасць, ‑і, ж.

Наяўнасць фракцый ​¹ (у 3 знач.). Усякае праяўленне фракцыйнасці і групаўшчыны несумяшчальна з марксісцка-ленінскай партыйнасцю, з прабываннем у партыі. Статут КПСС.

фракцы́йны ​¹, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фракцыі ​¹, з’яўляецца фракцыяй. Фракцыйная барацьба. Фракцыйныя групоўкі.

2. Такі, які нясе разлад у якую‑н. арганізацыю, садзейнічае ўтварэнню ў ёй фракцый ​¹ (у 3 знач.); раскольніцкі. Фракцыйнае выступленне.

фракцы́йны ​², ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фракцыі ​², да яе выдзялення. Фракцыйная перагонка.

фра́кцыя ​¹, ‑і, ж.

1. Уст. Група людзей, аб’яднаных прафесійнымі, цэхавымі інтарэсамі.

2. Арганізаваная група членаў палітычнай партыі, якая праводзіць яе палітыку ў парламенце, органах мясцовага самакіравання або ў іншых арганізацыях.

3. Частка палітычнай партыі, якая не згодна з генеральнай лініяй партыі і выступае з сваёй уласнай платформай; антыпартыйная групоўка.

фра́кцыя ​², ‑і, ж.

Спец.

1. Частка сыпучага або кускавога цвёрдага рэчыва або група блізкіх па якой‑н. прымеце рэчываў, выдзеленых дробнай перагонкай з чаго‑н. (раздробленага матэрыялу, вадкасці, раствору і пад.). Фракцыя нафты.

2. Частка зярністага матэрыялу, выдзеленая пры сартаванні чаго‑н. Буйная фракцыя пяску, Дробныя фракцыі шчэбеню.

3. Састаўная частка глебы, пароды. Фракцыя грунту.

фракцыяне́р, ‑а, м.

Член якой‑н. фракцыі ​¹ (у 3 знач.).