Verbum

бака́сты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Таўстабокі, бухматы. Выкідвае ў столь шызыя клубочкі пары бакасты самавар. Сачанка.

бакау́т, ‑а і ‑у, М ‑уце, м.

1. ‑а. Вечназялёнае трапічнае дрэва, якое мае вельмі цвёрдую драўніну; жалезнае дрэва. / у знач. зб. Распаўсюджанне бакауту.

2. ‑у; толькі адз. Драўніна гэтага дрэва.

бакау́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бакаута. Бакаутавае дрэва. // Зроблены з бакауту. Бакаутавая дэталь.

бакбо́рт, ‑а, М ‑рце, м.

Правы бок судна.

бакелізава́ны, ‑ая, ‑ае.

Апрацаваны сінтэтычным бакелітавым клеем. Фанеру, склееную і прамочаную бакелітавым клеем, называюць бакелізаванай.

бакелі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Штучная смала, якая ўжываецца ў фанернай і іншых галінах вытворчасці.

[Ад уласн. імя.]

бакелі́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бакеліту; выраблены з бакеліту.

ба́кен і ба́кан, ‑а, м.

Паплавок на якары, які ўстанаўліваецца на водных шляхах для папярэджання аб небяспечных для суднаў месцах. Далёка ўздоўж па рацэ віднеліся вартавыя агні — бакены. Пальчэўскі.

[Гал. baak.]

бакенба́рды, ‑аў; адз. бакенбарда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Частка барады ад скроняў па шчоках пры выгаленым падбародку. [Марыя:] — Ён [майстар], малады і прыгожы, носіць такія дзівосныя бакенбарды. Лынькоў.

[Ням. Backenbart.]

ба́кеншчык, ‑а, м.

Вартаўнік пры бакенах. Заўтра бакеншчык паплыве ўніз па Дняпры тушыць ліхтары. Кандрусевіч.