бакенба́рды, ‑аў; адз. бакенбарда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Частка барады ад скроняў па шчоках пры выгаленым падбародку. [Марыя:] — Ён [майстар], малады і прыгожы, носіць такія дзівосныя бакенбарды. Лынькоў.

[Ням. Backenbart.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)