Verbum

тамары́ск, ‑а і ‑у, м.

Тое, што і тамарыкс.

тамары́скавы, ‑ая, ‑ое.

Тое, што і тамарыксавы (у 1 знач.).

тамасшла́к, ‑у, м.

Шлак, які ўтвараецца пры спецыяльнай перапрацоўцы чыгуну ў сталь, змяшчае фосфар і таму выкарыстоўваецца як угнаенне, асабліва на кіслых глебах.

[Ад уласн. імя і слова «шлак».]

тама́т, ‑а і ‑у, М ‑маце, м.

1. ‑а. Тое, што і памідор. Вырошчванне таматаў. Салёныя таматы.

2. ‑у. Паста, соус з памідораў. Суп з таматам. Рыба ў тамаце.

[Ісп. tomate.]

тама́тавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і таматны.

тама́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да таматаў; прыгатаваны з таматаў. Таматы соус.

та́машні, ‑яя, ‑яе.

Разм. Які знаходзіцца, ёсць там, у тым месцы, у той мясцовасці, пра якую ідзе гаворка. У тамашніх следчых была думка шукаць грабежнікаў дзе-небудзь пад Двума Хатамі. Чорны. Як жа буду я спаць, Калі квецень духмяную, белую, На букеты ламаць Хлопцам тамашнім можна насмелую! Гілевіч.

та́мбур ​¹, ‑а, м.

1. Частка памяшкання (паміж знадворнымі і ўнутранымі дзвярамі), якая засцерагае ад пападання ў памяшканне халоднага паветра. Праз хвіліну Ларыса стаяла ў тамбуры ізалятара, старанна шоргала падэшвамі па апілках. Стаховіч.

2. Закрытая пляцоўка пасажырскага чыгуначнага вагона. Уваходзячы ў вагон, Багуцкі прыпыніўся быў у тамбуры і твар у твар сутыкнуўся з памятай кепкай. Лынькоў. Андрэй ускочыў на падножку вагона і знік у тамбуры. Васілёнак.

3. Спец. Цыліндрычная або шматгранная верхняя частка будынка, якая падтрымлівае купал; барабан (у 3 знач.).

[Фр. tambour.]

та́мбур ​², ‑у, м.

Род вязання або вышывання вочка ў вочка.

[Фр. tambour]

тамбу́р ​¹, ‑а, м.

Уст. Барабан (у 1 знач.).

[Фр. tambour з араб.]

тамбу́р ​², ‑а, м.

Тое, што і танбур.

тамбурмажо́р, ‑а, м.

Галоўны палкавы барабаншчык у французскай арміі 17–19 стст. і ў рускай арміі 19 ст.

[Фр. tambour-major.]

тамбурмажо́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тамбурмажора, які належыць яму. Тамбурмажорскае жазло.