Verbum

талы́ш,

гл. талышы.

талы́шка,

гл. талышы.

талы́шскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да талышоў, які належыць, уласцівы ім. Талышская мова.

талышы́, ‑оў; адз. талыш, ‑а, м.; талышка, ‑і, ДМ ‑шцы; мн. талышкі, ‑шак; ж.

Народнасць, якая жыве ў паўднёва-ўсходняй частцы Азербайджанскай ССР і Паўночным Іране.

таль, ‑і, ж.

Спец. Падвеснае грузападымальнае прыстасаванне з ручным або маторным прыводам.

[Ад гал. talie.]

та́львег, ‑а, м.

Спец. Лінія, якая злучае найбольш нізкія ўчасткі дна рачной даліны, рова і пад.

[Ням. Talweg ад Tal — даліна і Weg — дарога.]

тальк, ‑у, м.

Слаісты мяккі мінерал белага або блакітнага колеру, які выкарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне ў выглядзе парашку.

[Ням. Talk з араб.]

та́лька ​¹, ‑і, ДМ тальцы; Р мн. талек; ж.

Маток пражы або нітак рознай велічыні.

та́лька ​², ‑і, ДМ тальцы, ж.

Тое, што і тальк.

та́лькавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тальку; які з’яўляецца талькам. Талькавая парода.

та́льма, ‑ы, ж.

Уст. Жаночая доўгая накідка без рукавоў.

[Ад уласн. імя.]