та́львег, ‑а, м.

Спец. Лінія, якая злучае найбольш нізкія ўчасткі дна рачной даліны, рова і пад.

[Ням. Talweg ад Tal — даліна і Weg — дарога.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)