Verbum

вае́нна-вучэ́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вучэбных устаноў ваеннага ведамства.

вае́нна-марскі́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да вядзення вайны на моры. Ваенна-марскія сілы. Ваенна-марская база.

вае́нна-паве́траны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вядзення вайны ў паветры. Ваенна-паветраныя сілы.

вае́нна-палявы́, ‑ая, ‑ое.

Які існуе, дзейнічае ва ўмовах ваеннага часу. Ваеннапалявы суд. Ваенна-палявая хірургія.

вае́нна-рэвалюцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які існуе, дзейнічае ў перыяд рэвалюцыі. Ваеннарэвалюцыйны камітэт.

вае́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вайны, звязаны з вайной. Ваенныя падзеі, планы, дзеянні. Ваенная тайна. Ваенны час. Ваенны канфлікт. // Заснаваны на законах вайны. Ваеннае становішча. // Прызначаны для патрэб вайны. Ваенны завод. Ваенная тэхніка. Ваенная база.

2. Які мае адносіны да арміі, звязаны са службай у арміі. Ваенная прысяга. Ваенная служба. Ваенная справа. Ваеннае вучылішча. Ваеннае ведамства. Ваенны парад. Ваенная трывога. // Такі, як у арміі. На станцыю з.. ваеннай дакладнасцю прыбывалі санітарныя цягнікі. Карпаў. // Які ўласцівы ваеннаслужачаму, належыць яму. Ваенная выпраўка. Ваенная форма.

3. у знач. наз. вае́нны, ‑ага, м. Ваеннаслужачы. А Даша, Даша-нявестка, сарамліва, і з нейкім наіўным здзіўленнем пазірала на ваеннага, быццам не давала сабе веры, што гэта той самы небарака Геня. Ракітны.

•••

Ваенны камунізм гл. камунізм.

ваенру́к, ‑а, м.

Кіраўнік ваеннай дапрызыўнай падрыхтоўкі ў навучальных установах.

ваентэ́хнік, ‑а, м.

Ваенны тэхнік.

ваенура́ч, ‑а, м.

Ваенны ўрач.

вае́ншчына, ‑ы, ж., зб.

Пагард.

1. Ваенныя, погляды якіх абмежаваны вузка прафесійнымі ведамі, укладам жыцця казармы. Контррэвалюцыйная ваеншчына.

2. Агрэсіўныя ваенныя колы капіталістычных краін.