юсцірава́нне, ‑я, н.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. юсціраваць і юсціравацца.
юсцірава́цца, ‑руецца; незак.
Спец.
1. Рэгулявацца, вывярацца (пра механізмы, прыборы).
2. Зал. да юсціраваць.
юсцірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Спец. Дакладна падагнаць (падганяць), адрэгуляваць (рэгуляваць), выверыць (вывяраць) механізм, прыбор і пад. Юсціраваць мікраскоп. Юсціраваць інструмент.
[Ад ням. justieren — вывяраць ад лац. justus — правільны.]
юсціро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.
Спец. Праверка і наладка прыбораў і механізмаў (звычайна оптыка-механічных вымяральных прыбораў). Юсціроўка аптычных прыбораў.
юсціро́ўшчык, ‑а, м.
Спец. Спецыяліст па юсціроўцы.
ют, ‑а, М юце, м.
Кармавая надбудова судна, дзе размяшчаюць жылыя, службовыя, а часам і грузавыя памяшканні.
[Гал. hut.]
ю́тавы, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца на юце. Ютавы тэнт.
ю́трань, ‑і, ж.
Ранішняя царкоўная служба. Плакала маці ў ютрані стоячы: — А не тым я саграшыла, Што сваіх дзяцей я спарадзіла. З нар.
ю́ты, ‑аў.
Гіст. Германскае племя, якое жыло ў пачатку 1‑га тысячагоддзя н. э. на Ютландскім паўвостраве.
[Ням. Jüten.]
ю́ферс, ‑а, м.
Спец. Круглы драўляны блок без шківа для нацягвання снасцей стаячага такелажу на невялікіх прамысловых суднах.
[Гал. juffers.]