Verbum

бесканфлі́ктны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены канфлікту. Бесканфліктны твор.

бесканцо́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і бясконцы. Несціханы гул на высокай ноце бесперастанку імкнуўся ў бесканцовую прастору. Чорны.

бескаро́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае каровы. Бескароўны двор.

бескары́слівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бескарыслівага. [Сяргею] хацелася пераканаць.. [Таню] ў бескарыслівасці свайго пачуцця, але па сваёй нерашучасці ён не мог зрабіць гэтага. Машара.

бескары́слівы, ‑ая, ‑ае.

Які зроблены без жадання атрымаць асабістую карысць. Бескарыслівы высакародны ўчынак. Бескарыслівая дапамога. // Якому не характэрна карыслівасць, імкненне да асабістай выгады. Бескарыслівае служэнне народу.

бескары́сна,

1. Прысл. да бескарысны.

2. у знач. вык. Дарэмна, дарма. Бескарысна пра гібель пісаць на пергаменце. Куляшоў.

бескары́снасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бескарыснага; непатрэбнасць. У той жа час Клямт з прыкрасцю заўважыў, што некаторыя яго салдаты б’юцца без ўздыму, як бы загадзя разумеючы бескарыснасць сваіх ахвяр. Мележ.

бескары́сны, ‑ая, ‑ае.

Які не прыносіць карысці; дарэмны. Даўно ўжо кінуў Сымон пісаць заявы ў розныя інстанцыі — гэта была бескарысная работа. Самуйлёнак.

бескасцёвы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае касцей, касцяка.

бескаштары́сны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае каштарысу, робіцца без каштарысу. Бескаштарысныя расходы.