юрыско́нсульцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да юрысконсульта; уласцівы юрысконсульту, належыць яму. Юрысконсульцкая пасада. Юрысконсульцкая работа.
юрыско́нсульцтва, ‑а, н.
Пасада, дзейнасць юрысконсульта.
юрыспрудэ́нцыя, ‑і, ж.
Сукупнасць навук аб праве; правазнаўства. Алеся гэта ўзлавала, бо па пытаннях дзяржавы і права палемізаваў не спецыяліст ад юрыспрудэнцыі, а звычайная настаўніца. Скрыган. // Практычная дзейнасць юрыста.
[Лац. jurisprudentia.]
юры́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Спецыяліст у галіне юрыспрудэнцыі; практычны дзеяч у галіне права. Членамі камітэта былі, галоўным чынам, юрысты, якія добра разбіраліся ва ўсіх тонкасцях сваёй навукі. Лынькоў. [Бабка:] — Закон і права за мной. Так і казаў юрыст мне, калі я неяк ездзіла да яго ў горад. Вышынскі.
[Ням. Jurist ад лац. jus, juris — права.]
юры́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Разм. Жан. да юрыст.
юры́ць, юру, юрыш, юрыць; незак.
Разм. Заігрываць, заляцацца. Бычкі юраць, вясну чуюць. / у перан. ужыв. А дзень юрыў і жартаваў: то з гаем бярозавым, то травіцу гладзіў. Нікановіч. // Пра рыбу — нераставаць. Вясною рыба юрыць.
юс, юса, м.
Спец. Назва дзвюх літар у стараславянскім алфавіце, якія абазначалі насавыя галосныя.
•••
Юс вялікі — літара Ѫ стараславянскага алфавіта, якая абазначала «о» насавое.
Юс малы — літара ѧ стараславянскага алфавіта, якая абазначала «е» насавое.
ю́савы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да юса, напісаны з юсамі. Юсавае пісьмо.
юсты́цыя, ‑і, ж.
1. Правасуддзе, судаводства. Савецкая юстыцыя. Буржуазная юстыцыя.
2. Сукупнасць дзяржаўных органаў, якія займаюцца судаводствам; сістэма судовых устаноў. Міністэрства юстыцыі.
[Лац. justitia — справядлівасць.]
юсцірава́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Прызначаны для юсціравання. Юсціравальны станок.