ка́чка-свія́зь
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ка́чка-свія́зь |
ка́чкі-свія́зі |
| Р. |
ка́чкі-свія́зі |
ка́чак-свія́зей
ка́чак-свія́зяў |
| Д. |
ка́чцы-свія́зі |
ка́чкам-свія́зям |
| В. |
ка́чку-свія́зь |
ка́чак-свія́зей
ка́чак-свія́зяў |
| Т. |
ка́чкай-свія́ззю |
ка́чкамі-свія́зямі |
| М. |
ка́чцы-свія́зі |
ка́чках-свія́зях |
Крыніцы:
krapivabr2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ка́чка-свія́зь ж., зоол. свия́зь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
свия́зь зоол. ка́чка-свія́зь, род. ка́чкі-свія́зі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Пасвістач ’дзікая качка свіязь, Anas penelope’ (Інстр. II). Рус. свистун, свистокрыл, польск. świstuń, swis(unt świstuń, kaczka gwiżdżąca. Да свісцець (гл.). Аб суфіксе -ач гл. Сцяцко, Афікс. наз., 31–32.⇉*
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пішча́лка 1 ’зялёнка, Trichiloma flavovirens’ (віл., докш., Сл. ПЗБ; барыс., Нар. словатв.), пішчолка ’тс’ (лепел., Расл. св.), пясчолка ’тс’ (ушац., Яшк.–Сярж.). Да пішч 2, пішчу́га (гл.). Названы паводле месца распаўсюджвання — сасновыя лясы. Пад уплывам народнай этымалогіі лексема стала звязвацца з ’пясок’ — пясчолка, пясчалка, пясчаніца (Расл. св.).
Пішчалка 2 ’берасцянка, Fringilla coelebs’ (гродз., Сл. ПЗБ). Да пішча́ць (гл.). Аналагічна, паводле выдаваемых гукаў, называюцца і іншыя птушкі: польск. kaczka piszczałka, kaczka gwiżdżąca, świstuła, świstun ’качка свіязь, Anas penelope L.’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)