по́льскі гл. палякі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. по́льскі по́льская по́льскае по́льскія
Р. по́льскага по́льскай
по́льскае		 по́льскага по́льскіх
Д. по́льскаму по́льскай по́льскаму по́льскім
В. по́льскі (неадуш.)
по́льскага (адуш.)		 по́льскую по́льскае по́льскія (неадуш.)
по́льскіх (адуш.)
Т. по́льскім по́льскай
по́льскаю		 по́льскім по́льскімі
М. по́льскім по́льскай по́льскім по́льскіх

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

по́льскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да палякаў, да Польшчы. У польскай мове Васіль Бусыга быў не дужа моцны. Колас.

2. у знач. наз. по́льскі, ‑ага, м. Уст. Тое, што і паланэз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

По́льскі: польскі грыб ’падгрыб, Xerocomus badius’ (навагр., слонім., Расл. св.). Хутчэй за ўсё, запазычанне з рускай, параўн. рус. по́льский, польско́й ’палявы, стэпавы’, ’дзікі’: польские гуси ’дзікія гусі’; н.-луж. pólski, славен. poljski, серб.-харв. по̀љски ’палявы’, балг. по́лски ’тс’: полски пазач ’палявы стораж’. Семантыка ’грыб, які расце на адкрытых месцах’, звычайна — палявы грыб (ТС, паст., Жыв. сл.), палёвік (Жыв. сл.), палявы баравік/польскі баравік (Расл. св.), навуковыя назвы — махавік (казляк) руды, зайцаў грыб (Сяржаніна, Грыбы, 18). Ад поле (гл.), параўн. рус. земля — земский.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паля́кі, -аў, адз. -ля́к, -а, м.

Заходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Польшчы.

|| ж. по́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

|| прым. по́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усходнеславя́нска-по́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усходнеславя́нска-по́льскі усходнеславя́нска-по́льская усходнеславя́нска-по́льскае усходнеславя́нска-по́льскія
Р. усходнеславя́нска-по́льскага усходнеславя́нска-по́льскай
усходнеславя́нска-по́льскае		 усходнеславя́нска-по́льскага усходнеславя́нска-по́льскіх
Д. усходнеславя́нска-по́льскаму усходнеславя́нска-по́льскай усходнеславя́нска-по́льскаму усходнеславя́нска-по́льскім
В. усходнеславя́нска-по́льскі (неадуш.)
усходнеславя́нска-по́льскага (адуш.)		 усходнеславя́нска-по́льскую усходнеславя́нска-по́льскае усходнеславя́нска-по́льскія (неадуш.)
усходнеславя́нска-по́льскіх (адуш.)
Т. усходнеславя́нска-по́льскім усходнеславя́нска-по́льскай
усходнеславя́нска-по́льскаю		 усходнеславя́нска-по́льскім усходнеславя́нска-по́льскімі
М. усходнеславя́нска-по́льскім усходнеславя́нска-по́льскай усходнеславя́нска-по́льскім усходнеславя́нска-по́льскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

белару́ска-по́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. белару́ска-по́льскі белару́ска-по́льская белару́ска-по́льскае белару́ска-по́льскія
Р. белару́ска-по́льскага белару́ска-по́льскай
белару́ска-по́льскае		 белару́ска-по́льскага белару́ска-по́льскіх
Д. белару́ска-по́льскаму белару́ска-по́льскай белару́ска-по́льскаму белару́ска-по́льскім
В. белару́ска-по́льскі (неадуш.)
белару́ска-по́льскага (адуш.)		 белару́ска-по́льскую белару́ска-по́льскае белару́ска-по́льскія (неадуш.)
белару́ска-по́льскіх (адуш.)
Т. белару́ска-по́льскім белару́ска-по́льскай
белару́ска-по́льскаю		 белару́ска-по́льскім белару́ска-по́льскімі
М. белару́ска-по́льскім белару́ска-по́льскай белару́ска-по́льскім белару́ска-по́льскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

герма́на-по́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. герма́на-по́льскі герма́на-по́льская герма́на-по́льскае герма́на-по́льскія
Р. герма́на-по́льскага герма́на-по́льскай
герма́на-по́льскае		 герма́на-по́льскага герма́на-по́льскіх
Д. герма́на-по́льскаму герма́на-по́льскай герма́на-по́льскаму герма́на-по́льскім
В. герма́на-по́льскі (неадуш.)
герма́на-по́льскага (адуш.)		 герма́на-по́льскую герма́на-по́льскае герма́на-по́льскія (неадуш.)
герма́на-по́льскіх (адуш.)
Т. герма́на-по́льскім герма́на-по́льскай
герма́на-по́льскаю		 герма́на-по́льскім герма́на-по́льскімі
М. герма́на-по́льскім герма́на-по́льскай герма́на-по́льскім герма́на-по́льскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

літо́ўска-по́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. літо́ўска-по́льскі літо́ўска-по́льская літо́ўска-по́льскае літо́ўска-по́льскія
Р. літо́ўска-по́льскага літо́ўска-по́льскай
літо́ўска-по́льскае		 літо́ўска-по́льскага літо́ўска-по́льскіх
Д. літо́ўска-по́льскаму літо́ўска-по́льскай літо́ўска-по́льскаму літо́ўска-по́льскім
В. літо́ўска-по́льскі (неадуш.)
літо́ўска-по́льскага (адуш.)		 літо́ўска-по́льскую літо́ўска-по́льскае літо́ўска-по́льскія (неадуш.)
літо́ўска-по́льскіх (адуш.)
Т. літо́ўска-по́льскім літо́ўска-по́льскай
літо́ўска-по́льскаю		 літо́ўска-по́льскім літо́ўска-по́льскімі
М. літо́ўска-по́льскім літо́ўска-по́льскай літо́ўска-по́льскім літо́ўска-по́льскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

няме́цка-по́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. няме́цка-по́льскі няме́цка-по́льская няме́цка-по́льскае няме́цка-по́льскія
Р. няме́цка-по́льскага няме́цка-по́льскай
няме́цка-по́льскае		 няме́цка-по́льскага няме́цка-по́льскіх
Д. няме́цка-по́льскаму няме́цка-по́льскай няме́цка-по́льскаму няме́цка-по́льскім
В. няме́цка-по́льскі (неадуш.)
няме́цка-по́льскага (адуш.)		 няме́цка-по́льскую няме́цка-по́льскае няме́цка-по́льскія (неадуш.)
няме́цка-по́льскіх (адуш.)
Т. няме́цка-по́льскім няме́цка-по́льскай
няме́цка-по́льскаю		 няме́цка-по́льскім няме́цка-по́льскімі
М. няме́цка-по́льскім няме́цка-по́льскай няме́цка-по́льскім няме́цка-по́льскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)