герма́на-по́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. герма́на-по́льскі герма́на-по́льская герма́на-по́льскае герма́на-по́льскія
Р. герма́на-по́льскага герма́на-по́льскай
герма́на-по́льскае
герма́на-по́льскага герма́на-по́льскіх
Д. герма́на-по́льскаму герма́на-по́льскай герма́на-по́льскаму герма́на-по́льскім
В. герма́на-по́льскі (неадуш.)
герма́на-по́льскага (адуш.)
герма́на-по́льскую герма́на-по́льскае герма́на-по́льскія (неадуш.)
герма́на-по́льскіх (адуш.)
Т. герма́на-по́льскім герма́на-по́льскай
герма́на-по́льскаю
герма́на-по́льскім герма́на-по́льскімі
М. герма́на-по́льскім герма́на-по́льскай герма́на-по́льскім герма́на-по́льскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)