парка́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
Агароджа з бярвён, штыкецін або мураваная.
|| памянш. парка́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым. парка́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
парка́н м. (ограда из брёвен) забо́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
парка́н, ‑а, м.
Агароджа з бярвёнаў, штыкецін або мураваная. Усе будынкі новыя, са стрыжнёвай сасны, крытыя гонтай, агароджаныя не плотам, а парканам з такіх [бярвёнаў], з якіх у Малінаўцы будавалі хаты. Чарнышэвіч. Са снегу мясцінамі выглядаюць канцы жэрдак ды яшчэ няроўныя крывыя колікі парканаў. Галавач. Кругом бальніцы высокі мураваны паркан. Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Парка́н ’агароджа з бярвёнаў, штыкецін або мураваная’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Шат., Касп., Янк., Мядзв., Шпіл., Грыг., П. С., Сцяшк., Бір. Дзярж.; ДАБМ, 811; Шушк.), парга́н (Арх. Бяльк., слонім.), парка́н, парга́н (Сл. ПЗБ) ’тс’. Рус. зах. парка́н ’агароджа’, укр. парка́н, барка́н ’тс’. Ва ўсх.-слав. мовах з польск. parkan (Кюнэ, Poln., 85). Далей, паводле Фасмера (3, 208), з сяр.-в.-ням. parkȃn, якое з франц. < араб. Ст.-бел. парканъ, барканъ < польск. parkan, barkan ужо ў пачатку XVI ст. (Булыка, Даўн. запазыч., 256).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
замёт м., обл., см. парка́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
касабо́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; незак. (разм.).
Станавіцца касабокім, крывым.
Паркан касабочыцца.
|| зак. скасабо́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
панаве́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.
Зрабіцца навейшым, абнавіцца.
Пафарбаваны паркан нібы панавеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
расцяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.
1. Разабраць, разнесці ў некалькі прыёмаў у розныя месцы.
Р. паркан на дровы.
2. Раскрасці (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абгні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -гніе́; -гні́ў, -гніла́, -ло́; зак.
Стаць гнілым зверху ці з краёў.
Паркан абгніў і абваліўся.
|| незак. абгніва́ць, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Прыка́н ’паркан, плот, агароджа’ (клім., Бяльк.). Да парка́н (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)