Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
парка́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
Агароджа з бярвён, штыкецін або мураваная.
|| памянш.парка́нчык, -а, мн. -і, -аў, м.
|| прым.парка́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
парка́нм. (ограда из брёвен) забо́р
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
парка́н, ‑а, м.
Агароджа з бярвёнаў, штыкецін або мураваная. Усе будынкі новыя, са стрыжнёвай сасны, крытыя гонтай, агароджаныя не плотам, а парканам з такіх [бярвёнаў], з якіх у Малінаўцы будавалі хаты.Чарнышэвіч.Са снегу мясцінамі выглядаюць канцы жэрдак ды яшчэ няроўныя крывыя колікі парканаў.Галавач.Кругом бальніцы высокі мураваны паркан.Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парка́нм Zaun m -(e)s, Zäune; Úmzäunung f -, -en;
ско́кнуць це́раз парка́н über den Zaun spríngen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
парка́н
(польск. parkan, ад с.-в.-ням. parkan)
драўляная агароджа, плот.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Парка́н ’агароджа з бярвёнаў, штыкецін або мураваная’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Шат., Касп., Янк., Мядзв., Шпіл., Грыг., П. С., Сцяшк., Бір. Дзярж.; ДАБМ, 811; Шушк.), парга́н (Арх. Бяльк., слонім.), парка́н, парга́н (Сл. ПЗБ) ’тс’. Рус.зах.парка́н ’агароджа’, укр.парка́н, барка́н ’тс’. Ва ўсх.-слав. мовах з польск.parkan (Кюнэ, Poln., 85). Далей, паводле Фасмера (3, 208), з сяр.-в.-ням.parkȃn, якое з франц. < араб.Ст.-бел.парканъ, барканъ < польск.parkan, barkan ужо ў пачатку XVI ст. (Булыка, Даўн. запазыч., 256).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
замётм., обл., см.парка́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)