метатэ́за, -ы, мн. -ы, -тэ́з, ж. (спец.).

Адвольная перастаноўка двух гукаў або складоў у слове.

|| прым. метатэ́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метатэ́за

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. метатэ́за метатэ́зы
Р. метатэ́зы метатэ́з
Д. метатэ́зе метатэ́зам
В. метатэ́зу метатэ́зы
Т. метатэ́зай
метатэ́заю		 метатэ́замі
М. метатэ́зе метатэ́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

метатэ́за ж., лингв. метате́за

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

метатэ́за, ‑ы, ж.

Спец. Міжвольная перастаноўка двух суседніх гукаў або складоў у слове.

[Ад грэч. metathesis — перастаноўка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

метате́за лингв. метатэ́за, -зы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Бядзёлы ’моцны’ (Шат.). Метатэза з дзябёлы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Прае́рх ’разрэз у штанах, спадніцы’ (Сцяшк. Сл., Шатал.). Метатэза з прарэх (aj (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вэ́рлах ’вэрхал’. Фанетычнае пераафармленне (метатэза плаўных) слова вэ́рхал (гл.), якое адлюстроўвае польскае warchoł ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Залпа́ць, залпа́ті ’злапаць’ (Сл. паўн.-зах.). Відаць, метатэза ад злапаць ’тс’ (гл. лапаць 2).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Зе́рбы ’вісячыя наросты пад шыяй у кабана’ (КСТ). Відаць, метатэза з зебры (гл. жабры, зебрыкі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)