назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| ме́сцы | ||
| ме́сц ме́сцаў |
||
| ме́сцу | ме́сцам | |
| ме́сцы | ||
| ме́сцам | ме́сцамі | |
| ме́сцы | ме́сцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| ме́сцы | ||
| ме́сц ме́сцаў |
||
| ме́сцу | ме́сцам | |
| ме́сцы | ||
| ме́сцам | ме́сцамі | |
| ме́сцы | ме́сцах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
1. Прастора, якая занята або можа быць занята кім-, чым
2. Участак на зямной паверхні, мясцовасць.
3.
4. Служба, работа, пасада.
5. Урывак, частка літаратурнага, мастацкага або музычнага твора.
6. Адзін прадмет багажу (
Балючае
Да
Душа не на месцы — пра адчуванне трывогі, непакою.
На месцы — там, дзе што
Не знаходзіць (сабе)
Паставіць каго
Пустое
Таптацца на месцы (
Цёплае
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◊ на ~цы злачы́нства — на ме́сте преступле́ния;
стая́ць на ~цы — стоя́ть на ме́сте;
сла́бае м. — сла́бое ме́сто;
балю́чае м. — больно́е ме́сто;
ні з м. — ни с ме́ста;
ву́зкае м. — у́зкое ме́сто;
з м. на м. — с ме́ста на ме́сто;
мець м. — име́ть ме́сто;
во́чы на мо́крым ~цы — глаза́ на мо́кром ме́сте;
сэ́рца (душа́) не на ~цы — се́рдце (душа́) не на ме́сте;
ве́даць (знаць) сваё м. — знать своё ме́сто;
з м. ў кар’е́р — с ме́ста в карье́р;
не да м. — не к ме́сту, неуме́стно, некста́ти;
цёплае м. — тёплое ме́сто;
тапта́цца на м. — топта́ться на ме́сте;
на ро́ўным ~цы — на ро́вном ме́сте;
паста́віць на (сваё) м. — (каго) поста́вить на (своё) ме́сто (кого);
зру́шыць спра́ву з м. — сдви́нуть де́ло с мёртвой то́чки;
жыво́га м. няма́ — живо́го ме́ста нет;
пусто́е м. — пусто́е ме́сто;
паста́віць сябе́ на чыё-не́будзь м. — поста́вить себя́ на чьё-л. ме́сто;
то́лькі мо́крае м. застане́цца — то́лько мо́крое ме́сто оста́нется;
на сваі́м ~цы — на своём ме́сте;
агу́льнае м. — о́бщее ме́сто;
няма́ м., не паві́нна быць м. — (чаму) нет ме́ста, не должно́ быть ме́ста (чему);
каб я з гэ́тага м. не сышо́ў (не сышла́) — не сойти́ мне с э́того ме́ста;
м. пад со́нцам — ме́сто под со́лнцем;
на (са́мым) ві́дным ~цы — на (са́мом) ви́дном ме́сте;
не знахо́дзіць (сабе́) м. — не находи́ть (себе́) ме́ста;
сухо́га м. няма́ — сухо́й ни́тки нет;
на го́лым ~цы — на го́лом ме́сте;
мазгі́ не на ~цы — не все до́ма;
на адны́м ~цы і ка́мень абраста́е —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1. Прастора зямной паверхні, якая занята або можа быць занята кім‑, чым‑н.
2. Мясцовасць.
3. Прастора, на якой можна размясціцца; прастора, прызначаная для каго‑н.
4. Урывак, частка літаратурнага, мастацкага або музычнага твора.
5.
6.
7.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Першая састаўная частка складаных слоў са
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на адносіны да
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распрацо́ўкі
‘
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| распрацо́ўкі | |
| распрацо́вак | |
| распрацо́ўкам | |
| распрацо́ўкі | |
| распрацо́ўкамі | |
| распрацо́ўкам |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
выру́шваць
‘рухаючы, скранаць з
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| выру́шваю | выру́шваем | |
| выру́шваеш | выру́шваеце | |
| выру́швае | выру́шваюць | |
| Прошлы час | ||
| выру́шваў | выру́швалі | |
| выру́швала | ||
| выру́швала | ||
| Загадны лад | ||
| выру́швай | выру́швайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| выру́шваючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)