крыклі́вы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
крыклі́вы |
крыклі́вая |
крыклі́вае |
крыклі́выя |
| Р. |
крыклі́вага |
крыклі́вай
крыклі́вае |
крыклі́вага |
крыклі́вых |
| Д. |
крыклі́ваму |
крыклі́вай |
крыклі́ваму |
крыклі́вым |
| В. |
крыклі́вы (неадуш.)
крыклі́вага (адуш.) |
крыклі́вую |
крыклі́вае |
крыклі́выя (неадуш.)
крыклі́вых (адуш.) |
| Т. |
крыклі́вым |
крыклі́вай
крыклі́ваю |
крыклі́вым |
крыклі́вымі |
| М. |
крыклі́вым |
крыклі́вай |
крыклі́вым |
крыклі́вых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
крыклі́вы, -ая, -ае.
1. Які многа, часта крычыць.
Крыклівыя дзеці.
2. Прарэзлівы, гучны, непрыемна рэзкі.
К. голас.
3. перан. Які прымушае звярнуць на сябе ўвагу сваёй стракатасцю, яркасцю.
Крыклівыя афішы.
К. ўбор.
|| наз. крыклі́васць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
крыклі́вы
1. в разн. знач. крикли́вый;
~вае дзіця́ — крикли́вый ребёнок;
к. го́лас — крикли́вый го́лос;
2. перен. (претенциозный) крича́щий, крикли́вый;
к. ўбор — крича́щий (крикли́вый) наря́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крыклі́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які многа крычыць, любіць крычаць, гучна гаварыць. Крыклівае дзіця. □ Байцы трошкі крыўдавалі за яго залішнюю строгасць, але ў баях цанілі крыклівага старшыну. Быкаў. Меў .. [Ніканор] пяток дзяцей і крыклівую бабу. Яна заўсёды крычала па яго, што ён гультай. Бядуля.
2. Гучны, моцны, прарэзлівы (пра голас, гукі). Крыклівы голас. // Які мае такі голас, з такім голасам. У густых верхавінах елак цэлымі днямі кружацца ля сваіх гнёздаў крыклівыя вароны, нібы сварацца між сабой. Якімовіч.
3. Які суправаджаецца крыкам; шумны, сварлівы. Крыклівая размова.
4. перан. Які прымушае звярнуць на сябе ўвагу сваёй яркасцю, стракатасцю. Крыклівая рэклама. □ Фінця Паўлаўна прытрымлівалася ранейшага рэжыму і заставалася прыгожай. Аднак увесь гэты нейлон, перлон цяпер на ёй быў крыклівы. Грамовіч. [Візэнера] не радавалі крыклівыя паведамленне аб паспяховым наступленні нямецкіх войск... Чаго варта гэтае наступленне. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крыклі́ва нареч., прям., перен. крикли́во; см. крыклі́вы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крыклі́васць ж., прям., перен. крикли́вость; см. крыклі́вы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
крыку́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).
1. Крыклівы чалавек.
2. Пра таго, хто многа і попусту гаворыць.
|| ж. крыку́ха, -і, ДМ -ку́се, мн. -і, -ку́х.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
крича́щий
1. прич. які́ (што) крычы́ць;
2. прил. (бросающийся в глаза) крыклі́вы; кі́дкі;
крича́щий наря́д крыклі́вы (кі́дкі) убо́р;
крича́щие противоре́чия вялі́кія (страшэ́нныя) супярэ́чнасці.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даўгавя́зы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Вельмі высокі і худы; цыбаты. Аднекуль з’явіўся даўгавязы крыклівы старшыня і загадаў скласці рэчы на фурманкі. Каваль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)