крича́щий

1. прич. які́ (што) крычы́ць;

2. прил. (бросающийся в глаза) крыклі́вы; кі́дкі;

крича́щий наря́д крыклі́вы (кі́дкі) убо́р;

крича́щие противоре́чия вялі́кія (страшэ́нныя) супярэ́чнасці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)