крыклі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. крыклі́вы крыклі́вая крыклі́вае крыклі́выя
Р. крыклі́вага крыклі́вай
крыклі́вае		 крыклі́вага крыклі́вых
Д. крыклі́ваму крыклі́вай крыклі́ваму крыклі́вым
В. крыклі́вы (неадуш.)
крыклі́вага (адуш.)		 крыклі́вую крыклі́вае крыклі́выя (неадуш.)
крыклі́вых (адуш.)
Т. крыклі́вым крыклі́вай
крыклі́ваю		 крыклі́вым крыклі́вымі
М. крыклі́вым крыклі́вай крыклі́вым крыклі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крыклі́вы, -ая, -ае.

1. Які многа, часта крычыць.

Крыклівыя дзеці.

2. Прарэзлівы, гучны, непрыемна рэзкі.

К. голас.

3. перан. Які прымушае звярнуць на сябе ўвагу сваёй стракатасцю, яркасцю.

Крыклівыя афішы.

К. ўбор.

|| наз. крыклі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крыклі́вы

1. в разн. знач. крикли́вый;

~вае дзіця́ — крикли́вый ребёнок;

к. го́лас — крикли́вый го́лос;

2. перен. (претенциозный) крича́щий, крикли́вый;

к. ўбор — крича́щий (крикли́вый) наря́д

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыклі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які многа крычыць, любіць крычаць, гучна гаварыць. Крыклівае дзіця. □ Байцы трошкі крыўдавалі за яго залішнюю строгасць, але ў баях цанілі крыклівага старшыну. Быкаў. Меў .. [Ніканор] пяток дзяцей і крыклівую бабу. Яна заўсёды крычала па яго, што ён гультай. Бядуля.

2. Гучны, моцны, прарэзлівы (пра голас, гукі). Крыклівы голас. // Які мае такі голас, з такім голасам. У густых верхавінах елак цэлымі днямі кружацца ля сваіх гнёздаў крыклівыя вароны, нібы сварацца між сабой. Якімовіч.

3. Які суправаджаецца крыкам; шумны, сварлівы. Крыклівая размова.

4. перан. Які прымушае звярнуць на сябе ўвагу сваёй яркасцю, стракатасцю. Крыклівая рэклама. □ Фінця Паўлаўна прытрымлівалася ранейшага рэжыму і заставалася прыгожай. Аднак увесь гэты нейлон, перлон цяпер на ёй быў крыклівы. Грамовіч. [Візэнера] не радавалі крыклівыя паведамленне аб паспяховым наступленні нямецкіх войск... Чаго варта гэтае наступленне. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыклі́вы

1. laut spréchend (пра чалавека); kréischend, géllend, dúrchdringend (пра голас);

крыклі́вы чалаве́к Schréier m -s, -, vórlauter [gróßmäuliger] Mensch;

3. (які прымушае звярнуць на сябе ўвагу) schréiend, áuffällend, áuffállig, márktschreierisch;

крыклі́вы загало́вак (у газеце) réißerische Schlágzeile

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Крыклівы В. В. 6/136

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

крикли́вый крыклі́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыклі́ва нареч., прям., перен. крикли́во; см. крыклі́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыклі́васць ж., прям., перен. крикли́вость; см. крыклі́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыку́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

1. Крыклівы чалавек.

2. Пра таго, хто многа і попусту гаворыць.

|| ж. крыку́ха, -і, ДМ -ку́се, мн. -і, -ку́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)