крыку́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

1. Крыклівы чалавек.

2. Пра таго, хто многа і попусту гаворыць.

|| ж. крыку́ха, -і, ДМ -ку́се, мн. -і, -ку́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)