весялу́н, веселуна́, мн. веселуны́, веселуно́ў, м. (разм.).
Вясёлы чалавек, забаўнік.
|| ж. весялу́ха, -і, ДМ -лу́се, мн. -і, -лу́х.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
весялу́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
весялу́н |
веселуны́ |
| Р. |
веселуна́ |
веселуно́ў |
| Д. |
веселуну́ |
веселуна́м |
| В. |
веселуна́ |
веселуно́ў |
| Т. |
веселуно́м |
веселуна́мі |
| М. |
веселуне́ |
веселуна́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
весялу́н, -селуна́ м., разг. весельча́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
весялу́н, веселуна, м.
Разм. Вясёлы, жыццярадасны мужчына; ахвотнік павесяліцца. Гаварыць тосты і чытаць вершы Веньямін умее. Яго нават лічаць веселуном і завадатарам у кампаніях. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Весялун ’вясёлы, жыццярадасны чалавек, жартаўнік’ (глус., Янк. Мат.; КТС, БРС, Шат., Сцяшк. МГ), укр. веселу́н, рус. алан. веселу́н ’тс’. Усходнеславянскае ўтварэнне з суф. ‑унъ, якое з’яўляецца інавацыяй: на паўднёваславянскай тэрыторыі суфіксацыя іншая; параўн. славен. veselják, серб.-харв. весѐљач, vesèljak, макед. веселко, веселник, балг. веселяк, а таксама рус. весельча́к, веселко́, укр. веселю́х. Сюды ж дэмінутыўн. перан. весялунчык ’жаўрук’ (КТС, А. Кулакоўскі).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
весяльча́к, -сельчака́ м., разг., см. весялу́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
весельча́к разг. весялу́н, род. веселуна́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бала́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ла́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ла́к (разм.).
Вясёлы гаварун, жартаўнік.
Гэта быў адменны весялун і б.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
весяльча́к, весельчака, м.
Тое, што і весялун. Усе [дзяўчаты].. крыху былі закаханы ў гэтага ружовашчокага, нястомнага весельчака. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
поте́шник паце́шнік, -ка м., заба́ўнік, -ка м., весялу́н, род. веселуна́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)