арэ́ндны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. арэ́ндны арэ́ндная арэ́нднае арэ́ндныя
Р. арэ́нднага арэ́нднай
арэ́нднае		 арэ́нднага арэ́ндных
Д. арэ́нднаму арэ́нднай арэ́нднаму арэ́ндным
В. арэ́ндны (неадуш.)
арэ́нднага (адуш.)		 арэ́ндную арэ́нднае арэ́ндныя (неадуш.)
арэ́ндных (адуш.)
Т. арэ́ндным арэ́нднай
арэ́нднаю		 арэ́ндным арэ́нднымі
М. арэ́ндным арэ́нднай арэ́ндным арэ́ндных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

арэ́ндны аре́ндный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арэ́ндны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да арэнды. Арэндная плата. Арэнднае памяшканне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арэ́нда, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Наём памяшкання, зямельнага ўчастка і пад. ў часовае карыстанне.

Здаць у арэнду.

2. Плата за такі наём.

Плаціць арэнду.

|| прым. арэ́ндны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жыллёва-арэ́ндны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. жыллёва-арэ́ндны жыллёва-арэ́ндная жыллёва-арэ́нднае жыллёва-арэ́ндныя
Р. жыллёва-арэ́нднага жыллёва-арэ́нднай
жыллёва-арэ́нднае		 жыллёва-арэ́нднага жыллёва-арэ́ндных
Д. жыллёва-арэ́нднаму жыллёва-арэ́нднай жыллёва-арэ́нднаму жыллёва-арэ́ндным
В. жыллёва-арэ́ндны (неадуш.)
жыллёва-арэ́нднага (адуш.)		 жыллёва-арэ́ндную жыллёва-арэ́нднае жыллёва-арэ́ндныя (неадуш.)
жыллёва-арэ́ндных (адуш.)
Т. жыллёва-арэ́ндным жыллёва-арэ́нднай
жыллёва-арэ́нднаю		 жыллёва-арэ́ндным жыллёва-арэ́нднымі
М. жыллёва-арэ́ндным жыллёва-арэ́нднай жыллёва-арэ́ндным жыллёва-арэ́ндных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аре́ндный арэ́ндны;

аре́ндная пла́та арэ́ндная пла́та;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ра́тны 1 ’ваенны, баявы’ (ТСБМ, Нас.): ратны чарвяк ’лічынка грыбнога камара’, паходжанне назвы тлумачыцца яе паводзінамі: “Лічынкі гэтага насякомага збіраюцца ў вялікую групу і пачынаюць “падарожнічаць”. Яны белага колеру і паўзуць суцэльнай лентай, шырынёю да двух сантыметраў і даўжынёю да чатырох-шасці метраў, за што і атрымалі сваю народную назву” (Кахманюк, Родная прырода, 1978, 6, 13). Гл. раць.

Ра́тны 2 ’арэндны’: ратные грошы (Нас.). Ад ра́та (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пакт 1 ’міжнародны дагавор, пагадненне, які мае звычайна вялікае палітычнае значэнне’ (ТСБМ). З рус. пакт ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 83), дзе праз еўрапейскія мовы (параўн. ням. Pakt) з лац. pactum ’дагавор’.

Пакт 2 ’арэндны гандаль малочнай гаспадаркай’ (Мядзв.), ’малочная гаспадарка’ (Яруш.), ’малачарня’ (Сл. ПЗБ), пакта́р ’арандатар памешчыцкай скаціны для гандлю малочнымі прадуктамі’ (Шн. 2). З ням. Pacht, Pächter ’тс’ праз польскае пасрэдніцтва (гл. Шн. 2, 288). Ням. з лац. pactum (гл. пакт 1) (Брукнер, 391).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пу́стка ’пусташ, няўдобіца; зямля, якая не апрацоўваецца’ (ТСБМ; палес., ЛА, 2; ТС, Сл. ПЗБ, Шат., Бяльк.), ’нежылое, пакінутае памяшканне’ (Жд. 1, ПСл), ’арэндны ўчастак зямлі, на якім няма ніякіх “дваровых выгод” (дома, хлявоў, агароджы і г. д.)’ (Яшк. Мясц.), pústka ’апусцелая сяліба’ (Варл.), пу́сткі ’адсутнасць жывой істоты; уражанне нежылога памяшкання’ (Мядзв.), пустке́ ’пустая зямля’ (Сцяц.), пу́стка ’беспарадак’ (Нік. Очерки), ’пусты арэх’ (Нас.), пу́сткі ’глупствы; пустата, адсутнасць грошай’: пу́стки в кише́ни (Нас.), укр. пу́стка ’нежылы, пакінуты дом; участак зямлі, які належыць асобе, што выбыла з сельскай абшчыны’, рус. дыял. пу́стка ’пусташ; пустое, закінутае жыллё’, польск. pustka ’бязлюднае месца; нежылы дом; разваліна’, чэш. poustka ’пустое месца, адлог’, ст.-чэш. pústka ’пусташ’. Утворана ад пусты́ ’парожні, бязлюдны, непатрэбны’ (*pustъ); параўн. пу́ста ’нежылое памяшканне; пусташ; пустата’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)