Рэ́ўда ’пра плаксівае дзіця’ (карэліц., Сл. ПЗБ). Параўн. літ. raudà ’плач; лямант’, лат. raudāt ’плакаць’. Ад раўці (гл.) + суф. ‑д‑а (Сцяцко, Афікс. наз., 35).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
данасі́ць сов., в разн. знач. доноси́ть;
д. апо́шнія дро́вы — доноси́ть после́дние дрова́;
д. бо́ты — доноси́ть сапоги́;
д. дзіця́ — доноси́ть ребёнка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
папрасі́цца сов.
1. в разн. знач. попроси́ться;
п. на машы́ну — попроси́ться на маши́ну;
дзіця́ ~сі́лася — ребёнок попроси́лся;
2. попроси́ть поща́ды
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прасмакта́ць сов., в разн. знач. прососа́ть;
дзіця́ цэ́лую гадзі́ну ~та́ла со́ску — ребёнок це́лый час прососа́л со́ску;
п. наскро́зь — прососа́ть наскво́зь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ахі́лак ’кволае дзіця’ (полац., Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), охілок ’слабы чалавек’ (петрык., Цыхун, вусн. паведамл.). Ад хілы ’слабы, пахілы’, відаць, пад уплывам асілак волат, магутны чалавек’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Каранты́ш ’чалавек невысокага росту’ (Нас., Касп., КЭС, лаг.; ТСБМ), да каратыш (гл.) з экспрэсіўнай назалізацыяй. Магчыма, пад уплывам карандаш ’аловак’ (параўн. карандаш ’малое дзіця’ (Жд. 3).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Крыксу́н ’крыкун (пра дзіця)’ (Юрч., Яўс., З нар. сл., КЭС, лаг., Жд. 3, Мат. Маг., Сцяшк.). Утварэнне на ‑ун пад уплывам крыкун. Да крыкса 2 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Малазён ’немаўля, грудное дзіця’ (Федар. 7). Утворана, як маладзей (гл.), з mold‑ і суф. ‑ěnъ. Мена дз > з (гл. Карскі, 1, 350–351). Да малады́ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
По́круць ’помесь паляўнічага сабакі з дварняком’ (Жыв. НС), по́круч ’дзіця ад бацькоў розных нацыянальнасцей’ (Нікан.). Укр. по́круч ’помесь’, польск. pokurcz ’помесь’. Да по- і круціць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вазі́ць, важу́, во́зіш, во́зіць; незак., каго-што.
1. Тое, што і везці (але абазначае дзеянне, якое адбываецца не ў адзін час, не за адзін прыём або не ў адным напрамку).
В. дровы з лесу.
2. Катаць.
В. дзіця ў калясачцы.
|| наз. во́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)