Verbum

дзіця́ н

1. (малое) Kind n -(e)s, -er; Säugling m -(e)s, -e; Brústkind n (немаўля); Júnge (sub) n -n, -n (у жывёл);

2. перан:

дзіця́ прыро́ды Natúrmensch m -en, -en;

◊ чым бы дзіця́ ні це́шылася, абы́ не пла́кала jédem Tíerchen sein Pläsíerchen

прыспа́ць (дзіця) éinschläfern vt

дэфекты́ўны defektív;

дэфекты́ўнае дзіця́ behíndertes Kind

зы́баць scháukeln vt, schwíngen* vt; wíegen vt (дзіця)

раско́рмлены áufgefüttert, fett, ǘberernährt (дзіця); gestópft (пра птушак)

расху́таць, расху́тваць áuswickeln vt; lóswickeln аддз vt (дзіця)