Тратава́ць ‘растоптваць, таптаць’ (Гарэц., Др.-Падб.), тратова́ті ‘тс’ (Вруб.). З польск. tratowaćтаксама ст.-польск. tretować) ‘таптаць нагамі, капытамі’, якое з с.-в.-ням. trëten/trëtten ‘таптаць’, ням. treten ‘тс’ (Вінцэнц; Борысь, 640). Сюды ж, відаць, і мясцовае (з “пальшчызны крэсовай”) traty ‘дамбы’ (Брасл. сл.). Гл. таксама фанетычны варыянт дратаваць ‘вытоптваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Адпрата́ць ’пабіць, адлупцаваць’ (Нас., Юрч.) да пратаць (гл.). Параўн. таксама рад адпраніць, адпражыць, які дэманструе фонасемантычнае прыпадабненне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бры́ючы (б. палёт). Відавочнае запазычанне з рус. тэрміналагічнага словазлучэння бре́ющий полёт. Таксама ўкр. бри́ючый, гл. Рудніцкі, 211.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Верцел ’завостраная палка, на якой смажыцца мяса’ (КТС). Відавочна, запазычана з рус. ве́ртел ’тс’. Гл. таксама вярцёл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вужва́ ’прывязка, якой прымацоўваецца біч да цапільна’ (ДАБМ, 829, 138, Ліс.). Гл. вужышча. Параўн. таксама вуж, вужык.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́канаць (БРС, Нас., Яруш.; КЭС, лаг.; Касп., Бяльк.). Запазычанне або структурная калька польск. wykonać. Гл. таксама канаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́плаў ’выток рэчкі’ (Яшк., слаўг.). Польск. (стар.) wypław ’вусце ракі’. Да выплавіць (Нітшэ, 184). Гл. таксама плавіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клу́чышча ’расчэп, лучына’ (Гарб.). Да лучышча, луч (гл.). Тут таксама цяжка вызначыць паходжанне пачатковага к. Параўн. клухтавіна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кры́лы ’жабры’ (Шатал.). Таксама парныя аб’екты з абодвух бакоў рыбы, таму па аналогіі з крыло© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кізо́к ’вышкі’ (Мат. Гом.), ’столь з жэрдак у хляве’ (Шатал.). Да кізок ’тс’ (гл.). Гл. таксама хіжа.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)