сляпы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які не бачыць, пазбаўлены зроку.
2.
3. Невыразны, неразборлівы (пра тэкст, шрыфт і пад.).
4. Праз які дрэнна відаць або нічога не відаць.
5. Непраглядны, беспрасветны.
6. Які адбываецца без удзелу зроку.
7. Які не мае выхаду, праходу.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
такі́ 1, ‑о́га,
1.
2.
3.
4.
5.
6.
•••
такі́ і -такі 2,
1. Выкарыстоўваецца пры знамянальных словах (часцей пры прыслоўі), падкрэсліваючы іх значэнне.
2. Пры дзеяслове выступае ў значэнні: тым не менш, усё ж, усё-такі.
3. Уваходзіць у склад некаторых слоў: даволі-такі, зноў-такі, так-такі і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ці́снуць 1, ‑ну, ‑неш, ‑не;
1.
2.
3.
4.
5.
6. Павялічвацца, узмацняцца (пра холад, мароз).
7.
8.
•••
ці́снуць 2, ‑ну, ‑неш, ‑не;
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паку́ль,
1.
2.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хава́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Размяшчаць, класці дзе‑н. так, каб ніхто не змог знайсці або ўбачыць.
2. Даваць прытулак каму‑н., ахоўваць таго, каму пагражае небяспека.
3.
4. Рабіць нябачным, ледзь бачным, закрываючы, засланяючы сабой.
5.
6. Трымаць што‑н. у пэўным месцы.
7. Берагчы, як скарб, трымаць у памяці, сэрцы.
•••
хава́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Закопваць у зямлю нябожчыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падня́цца, ‑німуся, ‑німешся, ‑німецца і падымуся, падымешся, паднімецца;
1. Перамясціцца куды‑н. уверх; узысці.
2. Прыняць больш высокае становішча, прыпадняцца ўверх.
3. З’явіцца над гарызонтам, узысці.
4. Устаць на ногі.
5. Устаўшы, рушыць з месца.
6. Пачацца, узнікнуць.
7. Павялічыцца ў росце, дасягнуць вышэйшага ўзроўню.
8. Наладзіцца, палепшыцца (пра што‑н. раней запушчанае, заняпалае).
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не;
1. Адпраўляючыся куды‑н., не ўзяць з сабой.
2. Адпраўляючыся куды‑н., аддаць, перадаць каму‑н.
3. Прыберагчы, адкласці, схаваць для каго‑, чаго‑н., з якой‑н. мэтай.
4. Выйсці, пайсці адкуль‑н. (часова або назаўсёды).
5. Прымусіць або прапанаваць застацца дзе‑н., працягваць знаходзіцца ў якім‑н. месцы.
6. Захаваць у якім‑н. стане, не змяніць чыйго‑н. стану, становішча.
7. Прызначыць кім‑н., у якасці каго‑н.
8.
9.
10. Выклікаць што‑н. пасля сябе, паслужыць прычынай з’яўлення чаго‑н.
11. Не даць чаго‑н., пазбавіць чаго‑н.
12.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́ршы, ‑ая, ‑ае.
1.
2.
3. Які з’явіўся крыніцай або аб’ектам дзеяння раней за іншых.
4. Які з’яўляецца, здараецца, адбываецца ў самым пачатку чаго‑н.; першапачатковы.
5. Які раней не існаваў, не ўзнікаў.
6. Які пераўзыходзіць у якіх‑н. адносінах усіх іншых.
7. Перадавы, вядучы.
8. Які выконвае асноўную партыю ў аркестры, хоры і пад.
9.
10. У граматыцы — які ўказвае, што суб’ектам дзеяння з’яўляецца сам гаворачы.
11.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бі́цца, б’юся, б’ешся, б’ецца; б’ёмся, б’яцеся;
1. Біць адзін аднаго.
2. Весці бой; змагацца; ваяваць.
3. Ударацца, стукацца аб што‑н. або ў што‑н.
4. Калаціцца, кідацца.
5.
6.
7. Выцякаць імклівым струменем.
8. Прабівацца праз што‑н.
9. Раздзяляцца, дзяліцца.
10. Разбівацца (пра шкло, пасуду).
11.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лёгкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае невялікі цяжар, мала важыць;
2. Спрытны, прыгожы, хуткі (пра паходку, рухі і пад.).
3. Просты, даступны разуменню.
4. Нязначны, невялікі, слабы (па велічыні, сіле, ступені праяўлення).
5. Павярхоўны, неглыбокі, несур’ёзны.
6. Які не мае цяжкага ўзбраення; рухомы.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)