Лынько́ў

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Лынько́ў
Р. Лынько́ва
Д. Лынько́ву
В. Лынько́ў
Т. Лынько́вам
М. Лынько́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

на́шча, прысл.

Не еўшы нічога. Прыемна піць раніцою малако нашча. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наўска́ч, прысл.

Скачкамі, вельмі хутка. Коні рванулі ўперад і панеслі наўскач. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пану́рысты, ‑ая, ‑ае.

Хмурны, непрыветлівы, нелюдзімы (пра чалавека). Хадзіў.. [Андрэй Андрэевіч] грозны, панурысты. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прастро́міць, ‑міць; зак., каго-што.

Абл. Пранізаць. Пякучы боль прастроміў усё цела. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кру́чча, ‑а, н., зб.

Крукі. Абвісае кручча, якім сашчэплены паміж сабою вагоны. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каля́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць калянага. [Брызент] даўно страціў калянасць і парабіўся на дзіры. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жа́ла, ‑а, н.

Абл. Джала. Бліскучае жала шаблі са свістам узляцела ўгору. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапёраў, ‑ава.

Разм. Які належыць сапёру. Тут заўважыла.. [цётка Ганна] злубянелы, рукаў сапёравай гімнасцёркі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тро́хі, прысл.

Няшмат, крыху. Трохі .. [барада] няроўная ў .. [дзеда Астапа] — адна палавіна густая, другая — рэдкая. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)