прычыня́ць ​1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прычыніць ​1.

прычыня́ць ​2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прычыніць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прычыне́нне ср. причине́ние; доставле́ние; нанесе́ние; см. прычыні́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заклапаці́ць, -пачу́, -по́ціш, -по́ціць; -по́чаны; зак., каго-што.

Прычыніць клопат.

Гэта мяне заклапаціла.

|| незак. заклапо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прычы́нены ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прычыніць ​1.

прычы́нены ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прычыніць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

небяспе́ка, -і, ДМ -пе́цы, ж.

Стан, становішча, якое пагражае каму-н., можа прычыніць няшчасце, зло, шкоду.

Адчуваць небяспеку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патурбава́ць, -бу́ю, -бу́еш, -бу́е; -бу́й; -бава́ны; зак., каго (што).

Прычыніць некаторы клопат, неспакой, турботы каму-н.

Дазвольце вас п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аму́ляць

‘прычыніць боль, нацерці, націснуць, патрывожыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аму́ляю аму́ляем
2-я ас. аму́ляеш аму́ляеце
3-я ас. аму́ляе аму́ляюць
Прошлы час
м. аму́ляў аму́лялі
ж. аму́ляла
н. аму́ляла
Загадны лад
2-я ас. аму́ляй аму́ляйце
Дзеепрыслоўе
прош. час аму́ляўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наверадзі́ць, -вераджу́, -вярэ́дзіш, -вярэ́дзіць; -вярэ́джаны; зак., што.

Працяглай працай прычыніць боль чаму-н.

Навярэдзіў рукі.

|| незак. навярэ́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

причини́ть сов. прычыні́ць; (сделать) зрабі́ць; (принести) прыне́сці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нара́зіць

‘надакучыць, прычыніць прыкрасць каму-небудзь; падвесці каго-небудзь пад што-небудзь (наразіць каго-небудзь на рызыку)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. нара́жу нара́зім
2-я ас. нара́зіш нара́зіце
3-я ас. нара́зіць нара́зяць
Прошлы час
м. нара́зіў нара́зілі
ж. нара́зіла
н. нара́зіла
Загадны лад
2-я ас. нара́зь нара́зьце
Дзеепрыслоўе
прош. час нара́зіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)