Verbum

анлайнавы слоўнік

заго́рбок разг. ка́рак, род. ка́рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нажырава́ць

‘набраць тлушч у пэўным месцы (нажыраваць карак і пад.); адкарміцца’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	нажыру́ю	нажыру́ем
2-я ас.	нажыру́еш	нажыру́еце
3-я ас.	нажыру́е	нажыру́юць
Прошлы час
м.	нажырава́ў	нажырава́лі
ж.	нажырава́ла
н.	нажырава́ла
Загадны лад
2-я ас.	нажыру́й	нажыру́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час	нажырава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Карк ₁ ’карак’ (Нар. лекс., Дразд., Гарэц., Др.-Падб.), укр. карак (гл. карак), запазычанне з польск. kark ’карак’, якое ўзыходзіць да прасл. kъrkъ (Слаўскі, 2, 77).

Карк ₂ ’частка касы, якая непасрэдна прымацоўваецца да касся’ (Тарнацкі, Studia). Метафарычная назва, абумоўленая знешнім падабенствам (гл. карк ₁).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Каршэ́нь ’каршэнь, карак’, ’удар у патыліцу’ (Нас., Касп., Шат., Бяльк., Гарэц., Янк. БП, Мат. АС), «мужык … выпіхнуў папа ў каршэнь за дзверы» (Шн.), ’шыя, карак’ (Янк. III, Нар. сл., Шатал., Нас.). Утворана, як і каршэль, ад карх (гл.) ’карак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Карх ₁ ’карак’ (Сл. паўн.-зах.), гл. карак, карк. Экспрэсіўнае к > х.

Карх ₂ ’пра кашлянне’ (Нар. лекс.). Гл. кархаць ₁.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заше́ек м. и заше́ина ж., прост. ка́рак, -рка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подзаты́льник / дать подзаты́льник разг. даць па ка́рку (у ка́рак).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

загри́вок

1. загры́вак, -ры́ўка м., ка́рак, -рка м.;

уда́рить по загри́вку даць па ка́рку (у ка́рак);

2. (у животных) га́гавіца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кіршэ́нь ’карак’ (Ян., Бяльк.). Гл. каршэнь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ака́рак ’задняя частка галавы’ (Інстр. I, Касп.). Гл. карак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)