кочево́й

1. качавы́;

2. вандро́ўны; см. кочева́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

факі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Мусульманскі манах, які даў абяцанне жабраваць; дэрвіш.

2. Вандроўны фокуснік ці дрэсіроўшчык.

|| прым. факі́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

менестрэ́ль, ‑я, м.

Вандроўны паэт-музыкант у Францыі і Англіі ў сярэднія вякі.

[Фр. ménestrel, англ. minstrel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пілігры́м, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

1. Паломнік, вандроўны багамолец.

2. Вандроўнік, падарожны.

|| ж. пілігры́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. пілігры́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хаза́ры, ‑аў.

Вандроўны цюркамоўны народ, які з’явіўся ў Паўднёва-ўсходняй Еўропе ў 4 ст. пасля гунскага нашэсця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калі́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ліцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -лік.

У рускім народным эпасе: вандроўны старац, пераважна сляпы, які спявае духоўныя вершы і збірае міласціну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скамаро́х, -а, мн. -і, -аў, м.

1. У Старажытнай Русі: вандроўны акцёр, спявак-музыкант, вастраслоў і акрабат.

2. перан. Пра несур’ёзнага чалавека, які пацяшае іншых сваімі камедыянцкімі, штукарскімі выхадкамі (разм., неадабр.).

|| прым. скамаро́хаў, -ава.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

факі́р, ‑а, м.

1. Мусульманскі вандроўны манах, які даў абяцанне жабраваць; дэрвіш.

2. Еўрапейская назва вандроўных фокуснікаў, якія дэманструюць розныя цуды.

[Араб. fagīr — бядняк, жабрак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асе́лы, -ая, -ае.

1. Які зляжаўся, асеў, ушчыльніўся.

А. снег.

А. грунт.

2. Які апусціўся, асеў, апаў.

А. пыл.

Аселая муць.

3. Які жыве пастаянна на адным месцы; проціл. вандроўны.

Аселае насельніцтва.

|| наз. асе́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

передвижно́й

1. перасо́вачны; (переставной) перастаўны́;

передвижно́й сто́лик перасо́вачны (перастаўны́) сто́лік;

2. (работающий не на постоянном месте) вандро́ўны; перасо́вачны;

передвижна́я библиоте́ка перасо́вачная бібліятэ́ка;

передвижно́й теа́тр вандро́ўны тэа́тр.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)