Манці́ла ’мянташка’ (калінк., Мат. Гом.). Балтызм. Параўн. літ. mentė̃ ’лапатка’. Утворана пры дапамозе суф. ‑іла < прасл. ‑idlo.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мачаві́ла ’тушаныя чарніцы’, ’павідла’ (хойн., Мат. Гом.). Ад мача́ць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 42).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Маёркі (мн.) ’цынія зграбная, Zinnia elegans L.’ (ветк., Мат. Гом.). Запазычана з укр. мовы, параўн. майорці ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мы́льцы, мыльцы ’бульбянікі (аладкі з тоўчанай бульбы)’ (ветк., Мат. Гом.). У выніку кантамінацыі мьільца і млінцы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пасадовіць ’пасадзіць (курыцу на яйкі)’ (Мат. Гом.). З укр. посадовити ’пасадзіць’ ці з польск. posadowić ’тс’, ’змясціць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пліку́н, пліку́пчык ’чырок-свістунок, Anas crecca’ (БелСЭ; гом., Мат. Гом.). Гукапераймальнае. Параўн. яшчэ літ. pliaukšt! ’ляп! шчоўк!’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Празно́г ’хвароба жывёлы (калікаровы кроўю мочацца) (брагін., Мат. Гом.). Няясна. Магчыма, сапсаванае непроз < нефроз ’хвароба нырак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Празы́рыць ’прагнаць энергічна, не даючы апамятацца’ (Янк. 2; Мат. Гом.). Да зырыць ’дысцыплінаваць’ (Варл., Стан.), гл. зыр.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пуцёвы ’добры, спагадлівы’ (ст.-дар., Жыв. НС), пуця́шчы ’добры’ (карм., Мат. Гом.). Да пуць ’лад, парадак’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́джаны ’народжаны’ (Янк. 2, Жд. 3, Мат. Гом.) — з прасл. дзеепрыметніка *ordjenъ, які з *orditi > радзі́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)