Кішку́н 1 ’нутрэц’ (Мат. Гом.). Гл. кішка 1.
Кішку́н 2 ’прагны, ненаедны чалавек’ (Жыв. сл.). Гл. кішкар.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)